________________
आगम
(४०)
प्रत
सूत्रांक
H
दीप
अनुक्रम
H
अध्ययनं [-]
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता
श्री आवश्यक
चूर्णां श्रुतज्ञाने
॥ ४१ ॥
“आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (निर्युक्तिः+चूर्णि:)
मूलं [- /गाथा -], आगमसूत्र [४०], मूलसूत्र
निर्युक्ति: [३२-३५],
भाष्यं [-]
[०१] "आवश्यक" निर्युक्तिः एवं जिनभद्रगणि-रचिता चूर्णि:-1
समया एवतियं कालं तीयं च अणागयं च जाणइ पास, भावतो तेर्सि अंगुलस्स संखेज्जतिभागावडियाणं दव्वाणं कालगणीलगाइणो पज्जाते जाणति पासति २ । एवं जो अंगुलं पासति वित्वरतो सो आवलियस्संतो आणइ पासति, ३। जो अंगुलपुडुतं सो आवालयं पुण्णं जाणति पासति दव्वाणि, भावतो य तहेव । तत्थ पुडुत्तसदो दोसु आरद्धो जाव णव लग्मतित्ति ४। मज्झिमओहिखेत्तपरिमाणे चैव वट्टमाणे इमोवि मज्झिमओ चेव ओही दट्टब्वो-तंजहा
हम मुद्दत्तंतो० ॥ ३३ ॥ जो हत्थवित्थरं खेतं पासति सो कालतो तो मुहुत्तं तहेव जाणति पासति, दव्यभावावि सम्वत्थ तहेव भाणियव्वा५ जो पुण गाउयं सो दिवस अंतरं ६ । जो जोयणं जा०पा० सो दिवसपुहुतं ७, जो पणवीसं जोयणाणि सो पक्खतो ८। किं च एयंमि चैव अहिगारे इमं गाहासुतं तेजहा-
भरहंमि अद्धमासो० ॥ ३४ ॥ जो भरहप्पमाणमेतं रूविदव्वाववद्धं खेत्तस्स वित्थारं जाणति पासति तस्सवि दव्वभावा जहा हत्यस्स, कालपरिमाणं पुण से संपुष्णं अद्धमासं तीतं च अणागयं च कालं जाणति पासति ९ । एवं जंबुद्दीवे साहितो मासो१०, माणुसखेचे वरिसं११, जो इतो जाव रुयगवरो दीवो एयप्पमाणमित्तं जाच पासति कालपरिमाणं से वासपुहुत्तं जाव पासह, १२ अणे वाससहस्सं भण्णंति । एवं एतेण पगारेण खेत्तदव्यकालभावाणं बुट्टीए भष्णमाणीए गंथवामुल्लया भवतिचिकाऊ इमं गाहासुसमागतं -
संखेज्जमि उ काले० ॥ ३५ ॥ एत्थ सीसो आह- भगवं ! जो ताक असंखेज्जं कालं तीयं च अणामयं च जाणति पासति सो असंखेज्जे दीवसमुद्दे पासछ, जे पुण संखेज्जा दीवसमुद्दा ते तस्स असंखेन्नकालदसियों ण जुजंति, आयरियो आह-जो
(47)
मध्यमाबधेः
क्षेत्रादयः
॥ ४१ ॥