Aagam 02 SUTRAKRIT Choorni

SR No.: 006202
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Deepratnasagar
Publication Year: 2017
Total Pages: 472
Language: Prakrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari & agam_sutrakritang
File Size: 49 MB

Page 200

आगम
(०२)
प्रत
freeसूत्रांक ङ्गचूर्णिः
१९५॥
॥३८१
४१०||
दीप अनुक्रम
[३८१
४१०]
bad bund at buds
“सूत्रकृत” - अंगसूत्र-२ (निर्युक्ति: +चूर्णि :)
श्रुतस्कंध [१], अध्ययन [ ७ ], उद्देशक [-], निर्युक्ति: [ ८६ ९० ], मूलं [गाथा ३८१-४१०] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता.....आगमसूत्र -[०२ ], अंग सूत्र -[०२] "सूत्रकृत" जिनदासगणि विहिता चूर्णि:
तगर्भायवस्थानिमित्तं तद्यथा-निषेककललार्बुदपेशित० स हि मासं गर्भाद्यवस्थानिमित्तं, तस्यामन्यतमस्यां कथित म्रियते, अथवा मासिकादि, गर्भावस्थासु नवमासन्ते तेनान्यतरस्यां म्रियते, गतगर्भा विगर्भा, ते तु ब्रुवाणाथ, ग्रन्धानुलोम्यात् पूर्वं (पू) कुर्वाणाः, इतरथाऽनुपूर्व वा ण ब्रुवाणा इतियावत्, न मातापित्रादि व्यक्तया गिराऽभिधत्ते, ततः परं ब्रुवाणा, पंचशिखो नाम पंचसूडः कुमारः, अथवा पंचेन्द्रियाणि शिखाभूतानि बुद्धिसमर्थानि खे खे विषये तस्मात् पञ्चशिखो, तस्मिन्नपि कदाचित् म्रियते, युवाणगा मज्झिमा थेरगा य कंठ्यं चयंति साततो भवतो वा यः पश्चात्प्रलीयते, यैर्यथाऽऽयुर्निर्वर्तितं यैश्च यथा जीवोपघातादिभिरल्पान्यापि निर्वर्त्तितानि सोपक्रमाणि निरुपक्रमाणि च भणितं च- 'तीहिं ठाणेहिं जीवा अप्पाउअत्ताए कम्मं पकरेंति' एवं पंचेंद्रियतिरिएसुवि, गन्भादि मिजंति उ अबुयाणा, व्याधिभिरागंतुकैर्वेदनाप्रकारैम्रियन्ते, एगिंदिएसुवि तहाणुरूवं भाणितव्यं, 'बुज्झाहि | जंतो इह माणचेसु' वृत्तं ॥ ३९१ ॥ किं बोद्धव्यं १, न हि कुशीलपाखंडलोकः त्राणाय, धम्मं च बुज्झह, तं च बोधिं बुज्झा जहा - माणूस्सखेत्तजाती कुलरुवारोग्गमाअं बुद्धी । समणोगह सद्धा दरिसणं च लोगम्मि दुलभाई ॥ १ ॥ जंतोरिति हे जन्तो, | इहेति इह माणवेहिं दृष्ट्वा भयानि इतश्च तस्य जातिजरामरणादीनि नरकादिदुःखानि च, तेण दद्धुं भयं बालिएणं अलं मे बाल| भावो हि बालकं कुशीलत्वमित्यर्थः, नयते कुशील अग्रतः, एतदुक्खे जरिए उ लोगेति णिच्छणयं संपडच एतदुक्खो संसारः, तंजहा- 'जम्मं दुक्खं जरा दुक्खं, रोगा य मरणाणि य । अहो दुक्खो हु संसारो, जत्थ किस्संति जंतवो ॥ १ ॥ तहा तण्हाति, तत्तपाणं करोति तस्स जरितेत्ति 'आलित्ते णं भंते! लोए जराए मरणेण य' अथवा जेण सयं संतत्तं जरितमिव जगं कलहं गलेति, ज्वरित इव ज्वलितः, सारीरमाणसे हि दुःखादी, मणुस्से हि कषायैश्च नित्यप्रज्वलितवान्, ज्वरितः सकम्मुणा |
[199]
कुशीलाः
।।१९५ ।।