________________
उदयागतभोगकाले इष्टा निष्टता परिणतिः एव अभिनवकर्महेतुः। અર્થ – વિવેકી મનુષ્ય કર્મવિપાકની વિચિત્રતાને ભોગવવા છતાં ખેદ રહિત રહે છે. હે જીવ ! પાપ કર્મ કરતાં તેને અરતિ અનાદર નહોતા તો તે
પાપ કર્મના ભોગ કાળે શા માટે દ્વેષ કરે છે ? ३४५. जैनागममपि सम्यग्दृष्टि परिणतस्य शुद्ध वक्तुरेव
मोक्षकारणं, मिथ्यात्वोपहतानां तु भवहेतुरेब । અર્થ - જિનાગમો પણ સમ્યગ્દર્શનથી પરિણત (યુક્ત) શુદ્ધ વક્તાને જ મોક્ષનાં કારણ બને છે. મિથ્યાત્વથી નષ્ટ થયેલી બુદ્ધિવાળાઓને તો ભવતુ જ અને છે. (સમ્યગ્દષ્ટિએ ગ્રહણ કરેલાં મિથ્યા શાસ્ત્રો પણ સમ્યગ્દષ્ટિને સન્ રીતે પરિણમે છે, જ્યારે મિથ્યા દૃષ્ટિને સમ્યગૂ શાસ્ત્રો પણ ઉલ્ટાં પરિણમે છે.
(પાત્ર પ્રમાણે વસ્તુ પરિણામ પામે.) ३४६. अनुयोग शून्यं वचनं न प्रमाणं भवति ।
અર્થ – અનુયોગથી શૂન્ય વચન પ્રમાણભૂત બનતું નથી.
(સૂત્રાર્થનું વ્યાખ્યાન કરવું તેનું નામ અનુયોગ છે.) ३४७. भवमीय भीतानां प्राणीनां दृढं त्राणं यः करोति स'धन्यो'
महासत्त्वः । અર્થ – ભવભયથી ભય પામેલા પ્રાણીઓનું જે દઢ રક્ષા કરે છે. તે મહાસત્ત્વશાળી ધન્ય છે.
( ૨)
–
