________________
(દીક્ષાનો વરઘોડો જોઇને આ દીક્ષાર્થીએ સરસ ર્યું, ધન્ય છે તેને, તેણે જન્મ સફલ ર્યો એમ બોલાય.)
३३९. भयं परसंयोग विनाशे मवति ।
અર્થ – પ૨સંયોગના વિનાશમાં ભય ઉત્પન્ન થાય છે. ३४०. सर्वस्यापि परार्थस्य स्वार्थः पर्यवसानं ।
અર્થ – બધો જ પરમાર્થ અંતે સ્વાર્થમાં પર્યવસાન પામે છે. સ્વાર્થ માટે પાર્થ કરવો જોઇએ.
પાર્થ એ જ સાચો સ્વાર્થ છે.
३४१. स्वभाव सुखमग्नस्य संसारः किं करिष्यति ? અર્થ – સ્વાભાવિક સુખમાં મગ્ન મનુષ્યને સંસાર શું કરશે ? કાંઈ જ નહિ કરી શકે.
३४२. प्राग्भाविताः गुणा स्वतएव प्रगटी भवंति नेक्षुयष्टिपलालावृत्तां चिरकालं तिष्ठति ।
અર્થ – પૂર્વે ભાવિત કરેલા ગુણો પોતાની મેળે પ્રગટ થાય છે. જેમ શેરડીનો સાંઠો લાંબો વખત પલાલ (ઘાસથી) ઢંકાયેલો રહેતો નથી તેમ.
३४३. ज्ञानादयो गुणाः सर्वात्मनि संत्येव, सर्व साधारणे को મદ્રઃ ?
અર્થ – જ્ઞાનાદિ ગુણો સર્વે આત્માઓમાં રહેલા છે. સર્વ સાધારણ વસ્તુમાં શો મદ્દ (અભિમાન) કરવો'તો ? ३४४. कर्मविपाक विचित्रतां भुअन्नपि अखिन्नः तिष्ठति । कर्तृत्व काले नारति अनादरोतर्हि भोगकाले को द्वेष ?
૨૫૧)
