________________
છંદ કાહિકું શીશ અમૂલખ નામત, કાહિકુ સ્વામી મજુર કહાવત; કહેલું યુદ્ધમેં શૂર કરંત સો, પંડિત કાહેવું લોક રીઝાવત; કાલેકું દીન વચન વદંત સો, કાહિકું સાગરમેં ચઢી ધાવત; માન વહે છહ કૂપ અખૂટપે, જો નહિ પાપી પેટ નચાવત. (૧)
પૂર્વની ઢાળ ચાલુ તવ સંસાર સઘલો તજીજી, પામી ભવ ઉદ્દે ગ રે; શ્રાવકનું કુલ માહરુંજી, આવ્યો તુમ સંયોગ રે. અકલ. ૫ જીવે વાર અનંતી પામીયાજી, સાંસારિકના ભોગી રે; પૂરણ પુણયથી પામીયેજી, તુમ દીક્ષાનો યોગ રે, અ. ૬
શ્રી પુર પાટણમાં વસ્જી, ઘો દીક્ષા મુઝ સાર રે, શિખવા આતમ સાધનાજી, ઉતારો ભવ પાર રે. અ. ૭ ગુરુ કહે શ્રાવક સાંભળોજી, આજ ન દીક્ષા યોગ રે; કોઇક કાર્ય-વસે મુઝ એકલુંજી, કરવું છે ધ્યાન સુયોગ રે. અ. ૮ નામ રાશલ લઘુ છાત્રને રે, દીધો ભળાવી તેહ રે; મંત્ર ધ્યાન કરવા ભણીજી, બેઠા ગુરુ એક ગેહ રે. અ. ૯ એકે ધ્યાન દોય જ્ઞાન છેજી, ત્રણયે તાન બનાય રે; પંથ ઘટે જણ ચારથીજી, બહુ જન કૃષણ કરાય રે. અ. ૧૦ રાસલ આદે સહુ નિદ્રા લહજી, નાઠો તસ્કર તામ રે; પ્રત્યુષ ઉઠી ગુરુ કહે રાસલાજી, લાવ ઉપધ મુઝ ઠામ રે. અ. ૧૧ ગુરુવચને મઠ ખોળિયોજી, નહિ ઉપધની વાત રે; રાસલ કહે ગુરુને જઇજી, તસ્કરે દીધો ઘાત રે. અ. ૧૨ જોગપટ્ટો કવલિકા નહિ,પુત્થય ઉવહિ નહિ દીસંત રે; મૂસ્યા ભાઈ ભૂસ્યા ઇણે પૂરેજી,ઈણિપરે ગુરુ બોલતરે. અ. ૧૩ પીંછી કમંડલ લાવો માહરીજી, જઇ સુણાવ કોટવાલ રે, શિષ્ય કહે સવિ લેઈ ગયો રે, ઈમ સુણી ગુરુને પડી ફાલ રે. અ. ૧૪ લિંગ મૂરખ મુઝ લેઇ ગયોજી, વગોવ્યા ઈણે વેશ રે;
હા! હા! કષ્ટ કહી મૂચ્છ લીજી, શિષ્ય દીએ ઉપદેશ જે. એ. ૧૫ (મહાસતી શ્રી સુરસુંદરીનો રાસ)
