________________
કૈાતુક જોવા શીઘ્ર ચલંતો, પશ્ચિમ વાસ કરતો રે, ગ. પુરોહિત તવ અતિ ઉલ્લટ ધરતો, અંગે સજાઇ કરતો રે, ગ. ૪ વસ્ત્રાભરણ કુસુમ તંબોલ, પહિરે શ્રૃંગાર સોલ રે, ગ. જાણે પુરોહિત કારજ સિદ્ધો, લાખ દ્રવ્ય કર લીધો રે. ગ. પ સાંજ સમે આવ્યો ૨સ ગિદ્ધો, દાસીએ આદર દીધો રે, ગ. સ્વામી પધારો મધ્ય આવાસે, આવ્યો શ્રીમતી પાસ રે, ગ. ૬ શ્રીમતી તસ સત્કાર કરંતી, આસન અગ્ન ધરંતી રે, ગ. જે આપે તે સવિ કર લેતી દાસીને શિક્ષા દેતી રે, ગ. ૭ તૈલાયેંગન મજ્જન કરજો, આગલ આસન ધરજો રે,ગ. સર્વ ભોજન સામગ્રી કરાવો, રાત્રી પ્રહર ગમાવો રે, ગ. ૮ દાસી પણ તે રીતે કરતી, શ્રીમતી આગલ કરતી રે, ગ. દુગ્ધાદિક સવિ ભોજ્ય કરીને, કહે સતી હેત ધરીને રે,ગ. ૯ તંબોલ સંબંધી વિચાર. (દોહરા)
૧
પહિલું પત્ર મુહ દિઠ વિણ, ભખે ફોકલ નેહ, સાત જન્મ દાલિ દ્રિયો, નિર્ધન હુવે તે હ . પત્ર અગ્રને બીટ નસ, એ ચૂંટચા વિણ ખાય, દુષણ બહુલાં અનુક્રમે, દાલિદ્ર- રુપ તે થાય. ૨ પગ અગ્ર બ્રહ્મા વસે, સારદ પત્રહ મૂલ, વચલી નસે કાત્યાયની, તિણે એ કરવા દૂર. ૩ (ચોપાઇની- એ દેશી)
અંગૂઠા પાસે તર્જની, ચૂને લેવે તે વર્જવી; પત્ર પુઠિ તિણી લિપી ખાય, સુરાપાન સરખું કહેવાય. ૪ ચૂનો અંગુઠે લીજીએ, પત્ર મધ્ય લેપન કીજીયે, તે તંબોલ ભખે સુખ હોય, અમૃતપાન સમ કહીયે સોય. પ ઇણે વિવેકે ખાધા પાન, મૃગમદ કપુરમાંહી વિજ્ઞાન, શ્રીમતી કહે પુરોહિત ઉછરંગ, જિણે ખાધા તિણે પામ્યો રંગ. ૬ મહાસતી શ્રી સુરસુંદરીનો રાસ
(૧૮૩)