________________
કલિંગજિનના દર્શનની એ પળો સજીવન બની ઉઠતી અને પોતાના કાળજાની કોરથીય વધુ કીમતી એ પ્રતિમાને ગૌરવભેર પુનઃ મેળવવાની મનોસૃષ્ટિમાં સૌ ખોવાઈ જતા !
શ્રી સુપ્રતિબદ્ધસૂરિજીના શ્રીમુખે શ્રી કલિંગજિનનો રોમાંચક ઇતિહાસ સાંભળ્યા બાદ તો રાજા ખારવેલ પણ કલિંગ-સેનાની જેમ જ એ સુવર્ણ પ્રતિમાની પ્રાપ્તિની સ્વપ્નસૃષ્ટિમાં કલાકોના કલાકો સુધી ખોવાઈ જતા હતા. એક તરફ પ્રેમની એ સ્વપ્નસૃષ્ટિ ચણતર પામતી જતી હતી, તો બીજી તરફ કુમારગિરિ ઉપર પુનરૂદ્ધાર પામતો જિનપ્રસાદ પણ ઉત્તુંગતા ધારણ કર્યે જતો હતો. ખરેખર કલિંગની તીર્થધામ તરીકેની કીર્તિ જેના નિર્માણ દ્વારા ગગનચુંબી બનવા ઉપરાંત સાગર સુધીના સીમાડાઓમાં ફેલાય, એવા એ પુનરૂદ્ધાર પાછળ રાજા ખારવેલ અઢળકલક્ષ્મીને પાણીની જેમ વહાવી રહ્યા હતા. અડતાલીસ લાખના સર્વ્યય બાદ એ મંદિર જ્યારે પૂર્ણપ્રાયઃ થવા આવ્યું, ત્યારે મગધની એ વિજયયાત્રા પર પણ લગભગ બે વર્ષના વહાણા વાઈ ચૂક્યા હતા અને હવે તો સમસ્ત ઉત્તરાપથની સાથે, પુષ્યમિત્ર જેની ઓથે બાયલાની જેમ ભરાયો હતો, એ મથુરાનેય જીતીને મગધ પર વિજય મેળવવાની તાકાતથી તરવરાટ અનુભવતી કલિંગ-સેના પોતાના કાંડાનું બળ બતાવી આપવાના અવસરની કાગડોળે પ્રતિક્ષા કરી રહી હતી.
મહારાજા ખારવેલ તો મગવિજય માટે અધીરા હતા જ, એમાં વળી સેનાનો આવો તરવરાટ જોઈને એમના આનંદને કોઈ આરોઓવારો ન રહ્યો અને વિજયનો કોલ છાતી ઠોકીને આપતી કોઈ મંગળ ઘડી પળ આવતા જ કલિંગની એ તોષાલીનગરી યુદ્ધપ્રયાણની ઘોષણા કરતી રણભેરીઓના નાદથી ગાજી ઉઠી. સાગરનું ઘોડાપુર જેમ આગળ અને આગળ ધસી જાય, એવા ઉત્સાહ અને સાહસ સાથે કલિંગ-સેનાએ જ્યારે કૂચના કદમ ઉઠાવ્યા, ત્યારે કલિંગના કણ-કણમાંથી યે એવો ધ્વનિ ઉઠ્યો કે, શિવાસ્તે સંતુ પંથાનઃ તમ સૌનો રાહ કુશળ નીવડો.
મહારાજા ખારવેલ
~~~~
૯૧
