________________
‘ભગવન ! જેમના તીર્થને પામીને હું મુક્ત બનીશ, એ મારા ઉપકારીનું આછું ભાવિ સાંભળવાની જિજ્ઞાસા છે.’
રાજાએ ઉત્સુકતા બતાવી. જનતા સાવધાન બની, ભગવાન ભાવિને કહેવા માંડ્યા :
‘ગિરનારના ગરવા ગઢ પર જેમનાં ત્રણ મહાકલ્યાણકો દીક્ષા, જ્ઞાન અને નિર્વાણ ઊજવાશે એ નૈમિકુમાર આબાલ્યથી જ વિરાગી હશે ! અનિચ્છાએ એ પરણવા જશે, પણ પશુના પોકાર સાંભળીને, એમના જાન બચાવવા પોતાની જાનને એ પાછી વાળશે ને મહાદાન દઈને ગિરનાર પર એ પ્રવ્રુજિત બનશે.'
ભગવાન સાગરે આછું ભાવિ કહી સંભળાવ્યું.
ઉજ્જયિની-પતિ નરવાહનના રૂંવે-રૂંવે આજે આનંદ નાચતો હતો. મહિનાઓના મંથન પછી આજે એમને માખણ મળ્યું હતું.
સભા વિસર્જાઈ ! દરેકના મોં પર ઉજાસ હતો, પણ એ ઉજાસ ચિરસ્થાયી ન રહ્યો ! પ્રજાના રાજા આજે વિરાગનો ચિરાગ જગાવવા માગતા હતા. પોતાની પાટે યુવરાજને અભિષિક્ત કરીને એમણે ‘સંસારત્યાગ'નો નિર્ણય જનતાને જણાવ્યો.
હૈયાના હાર, હાથના હીરા ને માથાના મુકુટ સમા રાજવી વિદાય લેતા હોય ને જનતા ગંભીરતા ન અનુભવે, એ કઈ રીતે બને ? પણ બંધનમાંથી મુક્તિના આ આશક આજે કંઈ પણ વિચારવા તૈયાર ન હતા. આંશિક તો આંશિક, પણ મુક્તિની એમને મહેચ્છા હતી. પ્રજા જોતી રહી અને રાજાએ સાગર તીર્થંકર પાસે દીક્ષાની શિક્ષા ગ્રહણ કરી લીધી !
બ્રહ્મલોકની ઇન્દ્ર શય્યા સૂની પડી-ન-પડી, ત્યાં તો માનવલોકમાંથી ઊડતું ઊડતું એક પંખેરું ત્યાં આવ્યું ને એ શય્યાની શાન-શૌકત ને શોભા અખંડ રહી !
૮૮ 3 ગિરનારની ગૌરવગાથા
