________________
પવનવેગી સાંઢણી પલાણાઈ. થોડી ઘડીઓમાં તો એક નાની દીકરીને લઈને એ સાંઢણી રાજદરબારે હાજર થઈ ગઈ.
રાજાએ દીકરીને પૂછ્યું : તને સિદ્ધસ્તવ સૂત્ર આવડે છે ?
જવાબ ‘હા’માં આવ્યો. રાજાએ પૂછ્યું : ‘એમાં ગિરનારનું સ્મરણ કરવામાં આવે છે ખરું ?
નાની બાળા તરત બોલી : હા, હા. ‘ઉજ્જિત-સેલ-સિહરે...’ ગિરનાર પર્વતના શિખર પર જેમના દીક્ષા, જ્ઞાન ને નિર્વાણ : આ ત્રણ કલ્યાણક ઊજવાયાં, એ નેમિનાથ ભગવાનને હું નમસ્કાર કરું છું.
બાળાના બોલ પૂરા થયા-ન-થયા, ત્યાં તો એની પર ફૂલોની વૃષ્ટિ થઈ. ચોમેરથી આવેલા હર્ષનાદો ગિરનારની ભેખડેથી ટકરાઈને પાછા ફર્યા. ધનશેઠના હાથ અજ્ઞાત રીતે આકાશ ભણી નમી રહ્યા. મનોમન જાણે એ બોલ્યા : મા ! તેં અણીને અવસરે આબરૂ રાખી !
વિક્રમરાજાએ નિર્ણય જાહેર કર્યો : ગિરનારના એક માત્ર ઇજારદાર શ્વેતાંબરો જ છે.
ઇતિહાસમાં ગિરનારની ઈજારદારીનો એક વધુ પુરાવો એ દહાડે દાખલ થયો.
૭૦ ગિરનારની ગૌરવગાથા
