________________
આચારસંહિતા હતી. વરસાદનું એક ફોરું પણ શરીરે અડે, તો એનું પ્રાયશ્ચિત્ત એમને માટે અનિવાર્ય હતું.
પોતે એકલવાયાં રહી ગયાં, એનો ભય શ્રમણીના મોં પર ન હતો, પરંતુ આચારની મર્યાદાનો ભંગ કરાવે, એ જાતનું સર્જાતું વાતાવરણ જરૂર એમના હૈયે શલ્ય બનીને ડંખતું હતું. એઓ ઝડપથી ચાલ્યાં જતાં હતાં.
વાદળની દોડાદોડ ગજબની હતી. થોડી પળોમાં તો વિરાટ મેઘાડંબર છાઈ ગયો. ઓતરાદા પવનની એક થપાટ એવી તો જોરદાર વાગી કે, આકાશ રોવા માંડ્યું. એ રુદન પર વીજનો એક અગ્નિ-ઝરતો સજ્જડ ચાબુક વીંઝાયો અને એ આંસુધાર, મુશળધાર બની.
શ્રમણી ચોમેર નજર ઘુમાવી રહ્યાં. આશ્રય કાજે કોઈ ગુફા નજરે ચડતી ન હતી. હવે તો આગે બઢ્યા સિવાય છૂટકો જ ન હતો. નીર નીંગળતાં વચ્ચે એઓ આગે બઢ્યાં.
વરસાદ થંભવાની કોઈ એંધાણી જણાતી ન હતી. શ્રમણી થોડે દૂર ગયાં, એક ગુફા આવી. એઓ એમાં પ્રવેશી ગયાં. એકાંત હતું. વસ્ત્રોમાંથી પાણી ટપકી રહ્યું હતું. શ્રમણીએ વસ્ત્રો વેગળાં કર્યાં.
ગુફા ! એમાંય વળી મેઘાડંબરની તાંડવલીલા ! અંધારું હતું. બહાર ઝીંકાતી ઝડીઓનો અવાજ ગુફામાં સ્પષ્ટ સંભળાતો હતો. થોડી વાર થઈ અને વીજળીના એક ઝબકારે ગુફાનો અંધાર ચિરાઈ ગયો. વીજના ઝબકારે જે દેશ્ય ખડું થયું, એ જોઈને શ્રમણી થડકાર અનુભવી રહ્યાં. ભીનાં ને ભીનાં વસ્ત્રો એમણે તરત જ પુનઃ ઓઢી લીધાં.
દૂર દૂર એક મુનિ ધ્યાનમાં ઊભા હતા. વીજના ઝબકારે એમનું ધ્યાન ધણધણી ઊડ્યું હતું. વીજ તો અલોપ થઈ ગઈ, પણ એના તેજમાં જોવાઈ ગયેલી નિરાવરણા શ્રમણીની એ આકૃતિ મુનિનો પીછો પકડી રહી.
એ આકૃતિને હઠાવવા મુનિએ ઘણો ઘણો પ્રયત્ન કર્યો. ધ્યાનધારણા ને સમાધિની લોખંડી દીવાલો પાછળ એ સંતાઈ ગયા, પણ મનનો મોરલો તો આ દીવાલો ઠેકીને પણ એ આકૃતિને નિહાળી રહ્યો. ગિરનારની ગૌરવગાથા $ ૫૯
