________________
વસુંધરા બહુરત્ના છે, એ વાત સાચી પણ એનાં રત્નો આટલાં બધાં નકલંક હશે, એની ખબર તો દંડનાયકને, ભીમ જ્યારે પોતાની આગળ ખડો થયો, ત્યારે જ જણાયું !
કેમ દંડનાયક? પારકી થાપણ મારે ક્યાં ઠાલવવી? તમારા તરફથી હજી ગાડાં ન આવ્યાં, તેથી મારે આમ અહીં આવવાનું થયું છે !
દંડનાયકે બધી વાત વિસ્તારથી કહી સંભળાવી ! કલ્પના સત્ય બની હતી ! નિસાસા સાથે ભીમ બોલ્યો :
હાય ! અધરને આરે આવેલો અમૃત-પ્યાલો આમ એકાએક જ ઝૂટવાઈ ગયો, મંત્રીશ્વર ! પણ દાનમાં આપેલી આ રકમ હવે તો મારી ન જ ગણાય. એનો સદુપયોગ તમારે હાથે જ થવો જોઈએ !”
અંતે વામનસ્થળીથી ગાડાં આવ્યાં, જેમાં ભીમ-સાથરિયાનું દાન ગાઈ રહ્યું હતું ! સજ્જનને એ દ્રવ્યનો સ્વીકાર કરવો જ પડ્યો.
ભીમ-સાકરિયાના આ દાનમાંથી “મેરક-વશીની ટૂંકનું નવનિર્માણ થયું, એમ ઇતિહાસ કહે છે.
ભીમ-સાથરિયાની સ્મૃતિમાં એક વિશાળ જળ-કુંડ ગિરનાર પર સજ્જને તૈયાર કર્યો. પવનની ઝાપટે એના જળમાં તરંગો ઊઠતા અને જાણે કહેતા: બહુરત્ના વસુંધરા !
૧૦૮ હું ગિરનારની ગૌરવગાથા
