________________
એકઠા થઈ ગયેલા ગ્રામજનો સમક્ષ કાર્યકરોએ પોતાની આ મૂંઝવણ રજૂ કરતાં જણાવ્યું કે, આજ સુધી તો આ ગામમાં થઈને જ સંઘની પ્રયાણ-યાત્રા આગળ વધારવાનું નક્કી જ હતું. પણ આજે જ્યારે ગામનું અવલોકન કર્યું, ત્યારે જ એમ લાગ્યું કે, આ સાંકડા માર્ગેથી સંઘ કોઈ પણ રીતે આગળ ન જ વધી શકે. માટે આ ગામ છોડીને બીજા માર્ગ માટે વિચારવું પડે, એમ લાગે છે.
કાર્યકરોની આ મૂંઝવણ સાંભળીને ગ્રામ્યજનોએ જાણે પગ નીચેથી પૃથ્વી જ ખસી જતી હોય, એવો કારમો આઘાત અનુભવ્યો, હોઠ સુધી આવી ગયેલી અમૃત-પ્યાલી જાણે ઝૂંટવાઈ જવાની હોય, એવી વ્યથાપૂર્વક ગ્રામ્યજનોએ પૂછ્યું કે, આ સિવાય બીજો તો કોઈ સવાલ સતાવતો નથી ને? આ સવાલ પડઘાઈ જ રહ્યો હતો, ત્યાં એક ખેડૂતને ખ્યાલ આવી ગયો કે, પોતાનું ખોરડું જ નડતર રૂપ બનતું લાગે છે. એણે વિના વિલંબે ખોરડું ખસેડી લેવાનો પ્રસ્તાવ રજૂ કરતાં કહ્યું કે, હોઠ સુધી આવેલી અમૃતની આ પ્યાલીને કોઈ પણ હિસાબે જતી તો નથી જ કરવી. પ્રવેશના માર્ગમાં અવરોધક બનીને સંકડાશ સર્જવામાં કારણ બનતું મારું ખોરડું ખસી જઈને સંઘને આવકારવા-સત્કારવા તૈયાર છે. મારી આટલી તૈયારી છે. આમ છતાં બીજો કોઈ સવાલ સતાવતો હોય, તો જણાવો, તો આ ગામ એને સુલઝાવી આપવાની બાંયધરી આપે છે. બાકી તો ગારમાટીમાંથી બનેલું ખોરડું ખસેડી દેતા તો કેટલી વાર લાગવાની? તમે હકાર ભણતા હો, તો એક રાતમાં જ મારું એ ખોરડું ખસી જશે.
ગામલોકો પણ ખેડૂતના સૂરમાં સૂર પુરાવતાં સમસ્વરે બોલી ઊઠ્યા કે, જેની માલિકીનું ખોરડું છે, એ ખેડૂતની આ વાત બરાબર છે. અમે બધા મંડી પડીશું, અને એ ખોરડાને
છ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
