________________
સાચેસાચ રામપુરાના આકાશે લૂંટફાટનાં ઘેરાયેલાં વાદળ બીજે દિવસે વરસ્યા વિના જ વિખેરાઈ ગયાં. “બિનશરતીનો બોલ સાચો ઠરાવવા એ બહારવટિયો નગરશેઠનાં નાણાંને શિવનિર્માલ્ય ગણીને વહેલી સવારે વિદાય થઈ ગયો.
નગરશેઠની આમન્યા આ રીતે ચોરલૂંટારા પણ જાળવતા હોય, ત્યાં રામપુરા-મહાજન તો એમનો પડ્યો બોલ ઝીલવા તૈયાર જ હોય, એમાં આશ્ચર્ય શું ? મહાજને આંકેલી મર્યાદાઓનું ચાલુ દિવસોમાં પણ બરાબર પાલન થતું, ત્યાં પર્યુષણ જેવા પર્વના દિવસોમાં તો મર્યાદાભંગ કરવાની કોની હિંમત ચાલે ? પણ કહેવાય છે ને કે, મોટાને હાથે કોઈવાર મોટી ભૂલ થઈ જતી હોય છે.
એક વાર પર્યુષણ દરમિયાન નગરશેઠની પેઢી દ્વારા જ પાખીનો ભંગ થયો. એક નોકર દ્વારા થયેલા થોડાક વેચાણની વાત ખાનગી ન રહી, અને રામપુરામાં ચોરે ને ચૌટે આ જ વાત ચર્ચાઈ રહી. પર્યુષણના દિવસો હતા. એથી નગરશેઠની પેઢી દ્વારા જ લોપાયેલી મર્યાદાએ સૌને મુખરિત બનાવી દીધા. ચાતુર્માસ બિરાજમાન મુનિરાજના કાને પણ આ ચર્ચાના પડઘા પડતાં એમણે વિચાર્યું કે, ઊગતો વ્યાધિ તરત જ શાંત કરી દેવો જોઈએ! રામપુરામાં આ રીતે પહેલી વાર જ મહાજનની મર્યાદા લોપાઈ, અને એ પણ નગરશેઠ દ્વારા! માટે બપોરના વ્યાખ્યાનમાં આ વાત રજૂ કરીને નગરશેઠને ખુલાસો કરવાની તક આપવાપૂર્વક એમને પ્રાયશ્ચિત્ત આપવું જ જોઈએ.
સ્વપ્નવાચનનો દિવસ હોવાથી બપોરના પ્રવચનમાં બધા જ જૈનો ઊમટ્યા હતા. નગરશેઠની બેઠક તો સૌની મોખરે જ હોય. મુનિરાજે સ્વપ્નવાંચનના પ્રારંભે સમજાવ્યું કે, મહાજને
આંકેલી મર્યાદાઓનું મહત્ત્વ તો ઘણું ઘણું છે. માટે નાના કે જ મોટા સૌએ મર્યાદાપાલન માટે કટિબદ્ધ જ રહેવું જોઈએ.
© જ છ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
