________________
જેવી સંસ્થાનો પાયો પણ પુરાયો ન હતો, પણ ઘરઘરમાં જીવદયાની જ્યોત એવી રીતે જલતી હતી કે, જાતદયા તરીકે જીવદયાનું પાલન ચીવટપૂર્વક થતું જોઈ શકાતું. મોટા મોટા આચાર્ય ભગવંતો ત્યારે ચાતુર્માસનો લાભ આપતા. અમુક અમુક નિયત થયેલા દિવસોમાં જૈનો પાખી પાળીને આખો દિવસ ધર્મધ્યાનમાં વિતાવતા. એમાંય પર્યુષણના ખાસ ખાસ દિવસોમાં તો અચૂક પાખી પાળવામાં આવતી. એ દિવસે બજારો સૂમસામ ભાસતાં. આવા દિવસોમાં પાણીનું પાલન સૌ કોઈ અચૂક કરતા. ત્યારે ગામની નગરશેઠાઈ ચકુભાઈ શેઠ શોભાવતા હતા. '
નગરશેઠ ચકુભાઈ એટલે જાણે તાજ વિનાના રાજા! પૂરા નગરમાં એમની ધાકહાક વાગતી. શેઠ શાહુકારો અને શાહસોદાગરો જ નહીં, બહારવટિયા જેવા ખૂનખાર બહારવટિયા પણ એમની આમન્યા અને અદબ જાળવતા. નગરને લૂંટવા આવેલા લૂંટારા પણ શેઠનું મન જાળવવા લૂંટ કર્યા વિના જ ચાલ્યા જતા. એક પ્રસંગ પરથી આની પ્રતીતિ થઈ જવા પામશે. - એક વાર કોઈ નામચીન બહારવટિયો લૂંટ કરવાના ઇરાદા સાથે રામપુરાની નજીકના એક ગામમાં રોકાયો અને એણે જાસાચિઠ્ઠી પાઠવવા દ્વારા એક દિવસ પછી રામપુરાને લૂંટવાનો ઈરાદો જાહેર કર્યો. આ વાતની જાણ થતાં જ નગરશેઠ ૫૦ હજાર રોકડા લઈને કાળી રાતે એકલપંડે એને મળવા ચાલી નીકળ્યા. એમની ધારણા એવી હતી કે, ગામના નિર્દોષ લોકો લૂંટાય નહીં, એ માટે ૫૦ હજારની થેલી ધરી લઈશ, તો લૂંટારો એક તરણું પણ તોડીને લીધા વિના ચાલ્યો જશે. - રાતના સમયે બહારવટિયો આડો પડ્યો હતો, રામપુરાને કઈ રીતે લૂંટવું, એની યોજના ઘડાઈ રહી હતી, ત્યાં જ
૨ જી જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
