________________
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
८८
મોટી સંખ્યામાં માસક્ષમણ તપ પ્રારંભાતાં આસપાસનાં ગામોનું પણ વાતાવરણ તપોમય બની જવા પામ્યું. પંડિત શ્રી પદ્મવિજયજી મહારાજે સ્વરચિત સમરાદિત્ય રાસની પ્રશસ્તિમાં આ વાત નોંધીને ૭૫ માસક્ષમણની ઘટનાને અમર બનાવી દીધી.
લીંબડીમાં છવાઈ ગયેલા તપોમય વાતાવરણમાં ભંગ પાડતી ઘટના રૂપે એક દહાડો પુંજીબાઈની તબિયત જરાક લથડી. તબિયત જેમ જેમ લથડતી ગઈ, એમ એમનું મનોબળ વૃશ્રિંગત બનતું ગયું. સંઘના ઘણા ઘણા આગેવાનો આવીને પુંજીબાઈને એમ સમજાવવા માંડ્યા કે, હવે પારણું કરી લો. દેહ ટકશે, તો આથીય વધુ આરાધના કરી શકશો. પુંજીબાઈએ જવાબમાં જણાવ્યું કે મેં તો મનોમન પચ્ચક્ખાણ લઈ લીધું છે. એથી પારણા માટે હવે તો કોઈ આગ્રહ કરતા જ નહિ. દેહ પડી જાય તેની મને પરવા નથી. પણ પચ્ચક્ખાણનો ભંગ તો નહિ જ થવા દઉં.
તબિયતે જ્યારે ગંભીરતા ભણી વળાંક લીધો અને પુંજીબાઈની પારણું કરવાની તૈયારી જ્યારે ન જોઈ, ત્યારે સગાં-વહાલાંઓએ મોહવશ સાકરનું પાણી પિવરાવવા દ્વારા પણ દેહને ટેકો પૂરો પાડવા વિચાર્યું. સાકરના પાણીનો પ્યાલો ધરીને સૌએ પાણી પીવાની વિનંતી કરી, ત્યારે પુંજીબાઈ પાણીની ગંધ પરથી એ પાણીને સાકરનું પાણી કળી ગયાં. અને એમણે સૌને વીનવ્યા કે, આ રીતે પચ્ચક્ખાણ-ભંગ થાય એ મને ઇષ્ટ નથી. માટે મારી ભાવના મુજબ મને આગળ વધવા દો. તપ પૂરો કરવા જતાં મારો દેહ પડશે તો મને વધુ આનંદ થશે.
તબિયત વધુ ને વધુ લથડતી ચાલી. પુંજીબાઈ ઉપરાંત બીજાં સ્વજનો પણ એમની આશા ખોઇ બેઠા. પુંજીબાઈ
