________________
રહેતો, પણ તીર્થપ્રવેશ કે સંઘમાળનો દિવસ તો નિર્ધારિત ન રહેતો. વચમાં અથવા આસપાસ આવતાં તીર્થોને ભેટવાપૂર્વક જ્યારે એ તીર્થ નજીક જણાય કે, જેને ઉદ્દેશીને સંઘનું પ્રયાણ થયું હોય, ત્યારે પ્રવેશ કે સંઘમાળના દિવસનો નિર્ણય થતો. ધાર્યા જેટલા દિવસે તો એ યુગમાં પહોચાતું જ નહિ, લગભગ દિવસો વધી જતા, પણ આ સંઘમાં તો અઠવાડિયાં, પખવાડિયા કે મહિનાઓ જ નહીં, વર્ષો વધી જવાના હતા. કારણ કે શ્રી જ્ઞાનવિમલસૂરિજી મ.નાં પ્રવચનો અને સ્તવનોનું એવું આકર્ષણ યાત્રિકો પર છવાઈ જવા પામ્યું હતું કે, કોઈને ઘર, દુકાન કે પેઢી જ નહિ, પરિવારની યાદ પણ સતાવતી નહીં. તીર્થયાત્રાને ધર્મનો રસ તો સહુના હૈયે સ્વયંભૂ જામેલો જ હતો. એથી
જ્યાં થોડીક પ્રેરણા મળતી, ત્યાં સંઘ મૂળ રસ્તેથી ફંટાઈને પણ આજુબાજુના ગામ-નગરોની યાત્રા કરવા તૈયાર થઈ જતો, આ રીતે આગળ વધતાં વધતાં નડિયાદ નગર આવ્યું. અહીંથી બે માર્ગ ફંટાતા હતા, એક સીધો સિદ્ધાચલજીની પ્રાચીન તળેટી વડનગર થઈને પછી પાલિતાણા તરફ જવાતું હતું. ,
થોડાઘણા ભાવિકોના દિલમાં એવી ભાવના જાગી કે, વડનગર થઈને આગળ વધીએ, તો ઘણાં ઘણાં ગામનગરોની યાત્રાનો લાભ મળે, વળી એટલા વધુ દિવસો સુધી ગુરુનિશ્રામાં રહેવાનો લાખેણો લાભ મળવા પામે. એમાં વળી શ્રી જ્ઞાનવિમલસૂરિજી મહારાજ તરફથી પણ એવી પ્રેરણા મળવા પામી કે, શત્રુંજયતીર્થની પ્રાચીન તળેટી તરીકે “વડનગર' ખરેખર નગરોમાં વડાઈ ભોગવવા ભાગ્યશાળી નીવડે એવું જ નગર છે. ઐતિહાસિક દૃષ્ટિએ પણ અનેરી નામના-કામના ધરાવતા આ નગરની ધરતી પર કલ્પસૂત્રની વાચનાઓ સકળ સંઘ સમક્ષ પ્રથમ વાર
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨ # $
