________________
હોય, એ સહજ હતું. આ ભાવનાને સાકાર કરવા દીવબંદરથી વિદાય લઈને નવ મુમુક્ષુઓ ખંભાત તરફ વિદાય થયા, ત્યારે દીક્ષાધર્મની દિવ્યતા અને દીક્ષાના દીવે દીવો પેટાયાના ચમત્કારનો ચમકારો આખા દીવબંદરને અજવાળી રહ્યો. એ મુમુક્ષુઓ જ્યારે ખંભાતમાં પ્રવેશ્યા, ત્યારે તો એ મુમુક્ષુઓનેય એવી કોઈ જ કલ્પના નહિ હોય કે, દીવબંદરમાં ચમકેલા ચમત્કારની આછીપાતળી ઝાંખીનાં દર્શનનો લાભ મેળવવા ખંભાત પણ બડભાગી નીવડનાર હશે?
ખંભાતના તત્કાલીન આગેવાન શ્રેષ્ઠી શ્રી વાઘજીભાઈ પોતાના ગૃહાંગણે મુમુક્ષુઓના નિવાસનો લાભ લેવા બડભાગી બન્યા. ૯૯ મુમુક્ષુઓ દીવબંદરના નિવાસી હોવા છતાં ખંભાતે એમને ખંભાતના જ નિવાસી માનીને એવો મહોત્સવ માંડ્યો કે, ત્રણ ત્રણ મહિના સુધી ચાલેલા એ મહોત્સવ દરમિયાન જ્યારે વર્ષીદાનયાત્રાનો અતિ ભવ્ય વરઘોડો નીકળ્યો, ત્યારે એનાં દર્શને શ્રીમાળી જ્ઞાતિ ધરાવતા શ્રી નાગજીભાઈના દિલમાં આછી આછી જલી રહેલી વૈરાગ્ય જ્યોત જાણે સૂર્યની જેમ પ્રકાશી ઊઠી, અને એમણે જગદ્ગુરુને વિનંતી કરી કે, હું પણ દીક્ષા ગ્રહણ કરવા તલપાપડ બન્યો છું, માટે દશમા મુમુક્ષુ તરીકે મને જોડાવાની અનુજ્ઞા આપવા વિનંતી.
દીવબંદરમાં દીક્ષાના દવે દીવા પેટાયાનો જે ચમત્કાર સરજાયો હતો. એની સચ્ચાઈની વધુ સાક્ષાત્ પ્રતીતિ બીજે દિવસે ત્યારે ખંભાતને પણ થવા પામી છે, જયારે દીક્ષા-મંડપમાં દીક્ષા-વિધિ કરતા શેઠ અભયરાજ આદિ દશ મુમુક્ષુઓનું ખંભાતને પુણ્યદર્શન થવા પામ્યું. ગંગાની દિક્ષાએ જે રીતે દીક્ષાની ગંગા વહાવી, એવી રીતે વહી નીકળેલી ગંગાનું દર્શન ઇતિહાસના પાને ત્યાર પછી પ્રાયઃ જોવા મળતું નથી.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨ # ૨
