________________
માંડ્યું. એમના ઘરમાં સંસ્કારની આછીપાતળી જ્યોત જલતી તો હતી જ. પણ એનાં “અજવાળાં' આ રીતે ખિલવટ સાધીને ગંગાને જીવન-પરિવર્તનના આરે ખેંચી લાવશે, એ તો એમને શક્ય કે સંભવિત જ જણાતું ન હતું. છતાં આવું સંભવિત બને, તો એ સંભાવના અને ભાવનાને સત્કારવાની એમની તૈયારી હતી. એથી અનેકવિધ પ્રશ્ન-પરીક્ષાના માધ્યમે અભયરાજ ગંગાને ચકાસી રહ્યા, જ્યારે ગંગા એમાં ઉત્તીર્ણ થતી જણાઈ, ત્યારે એની માતા અમરાદેવીએ બાજી સંભાળી લેતાં પૂછ્યું :
ગંગા ! તારી બધી વાત સાચી ! પરંતુ ફૂલ જેવો તારો દેહ વજથી પણ કઠોર સંયમ-સાધનાનું અણિશુદ્ધ પાલન-આચરણ કરી શકશે ખરું ? '
ગંગાએ જવાબ વાળતાં જણાવ્યું કે, મા ! સંયમ પર જો સ્નેહ જાગી જાય, તો વજમાં પુષ્પની કોમળતાનું દર્શન થયા વિના ન રહે અને આવા સ્નેહનું જાગરણ ન થયું હોય, તો ફૂલમાંય વજની કઠોરતાનો ભાસ થવા માંડે. માટે આપે તો મને એમ જ પૂછવું જોઈએ કે, તને જિનાજ્ઞા જિગર કરતાં વધુ વહાલી લાગી છે ખરી? જો તું જિનાજ્ઞાને જિગરથી વધુ ચાહતી હોય, તો જા, મારી તને કંટકાકીર્ણ કેડીએ કદમ ભરવાની સહર્ષ સંમતિ છે.
આ જવાબ એટલો બધો લાજવાબ હતો કે, માતા | અમરાવતીને જ સામેથી કહેવું પડ્યું કે, ગંગા! તારામાં જિનાજ્ઞા પ્રત્યેના પ્રેમમાં તો કોઈ કચાશ દેખાતી નથી કે કોઈ ઓછાશ કળાતી નથી, એમ તારા આચારવિચાર જોઈને કબૂલ્યા વિના ચાલે એમ જ નથી.
આ સાંભળીને ગંગાએ કહ્યું કે, માતા ! તો પછી બીજો શો વિચાર કરવાનો હોય! આપના જેવી ધર્મમાતા પાસે તો અનુમતિથી ઓછી આશા માટે રાખવાની જ ન
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
#
$
D,
