________________
દીવબંદરના વેપારી અભયરાજને એ ઘડીપળે તો કોઈ કલ્પનાય નહિ હોય કે, નગરમાં આજે એવી એક જીવન
જ્યોતનો પ્રવેશ થઈ રહ્યો છે કે, એના સંગે કેટલાંયનાં જીવનકોડિયાં ઝળહળી ઊઠશે, પૂ. સાધ્વીજી સન્મતિશ્રીજીએ ચાતુર્માસ માટે જ્યારે દીવ બંદરમાં પ્રવેશ કર્યો, ત્યારે એવી તો કોઈને કલ્પનાય નહિ આવી હોય કે, એક એવી જ્ઞાનજયોત રૂપે સન્મતિનાં અજવાળાં પાથરતી વ્યક્તિશક્તિ નગરમાં પધારી રહી છે કે, જેનાં સંગે કેટલાયના જીવનમાંથી અંધારા ઉલેચાઈ ગયા વિના નહિ રહે!
પ્રવેશ પછીના થોડા જ દિવસોમાં એ જ્ઞાનજયોતનાં અજવાળાં વિસ્તરવા માંડ્યાં અને અનેકને આકર્ષિત-આવર્જિત બનાવવા માંડ્યા, અભયરાજની પુત્રી ગંગાનું પણ એમાં એક અદકેરું સ્થાન-માન હતું. સાધ્વીજી જે રીતે પઠન-પાઠનવાચના વગેરેનું પ્રદાન કરી રહ્યાં હતાં, એનો રંગ ગંગાના જીવનને એ રીતે રંગી ગયો કે, ગંગાનું જીવનવહેણ જ પલટાઈ ગયું. પૂર્વે એને ઉપાશ્રયમાં ફાવતું નહોતું હવે એને ઉપાશ્રય સિવાય ઘરમાં રહેવું અકારું થઈ પડ્યું. પૂર્વે એને ભણવું ગમતું ન હતું. હવે એને ભણ્યા વિના ચેન પડતું ન હતું.
જૂની આંખે નવા દશ્યનાં દર્શન રૂપે દીવબંદર ગંગાના આ જીવન-પરિવર્તનને આશ્ચર્યભરી આંખે નિહાળી રહ્યું. એમાં જ્યારે એક દહાડો દીકરી ગંગાએ પોતાની આંખમાં ઘૂંટાતા “સંયમ જીવનના સોણલાની વાત પિતા સમક્ષ ખુલ્લી કરી અને એની આ ભાવનાથી નગર જેમ જેમ પરિચિત બનતું ગયું, એમ એમ ચોતરફ વધુ ને વધુ આનંદાશ્ચર્ય ફેલાતું ગયું કે, આ તો સૂર્ય પશ્ચિમમાં ઊગ્યો ગણાય ! ગંગા અને દીક્ષા ? દીવબંદર જયારે આવું આશ્ચર્ય અનુભવી રહ્યું, ત્યારે અભયરાજની પણ એક આંખમાં આનંદ તો બીજી આંખમાં આશ્ચર્ય ઊભરાવા
જ # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
