________________
ગણિવર' તરીકેની અનેરી નામના-કામનાને વરનારા તેઓશ્રી કેવા સાહજિક વૈરાગ્યના અને કેવી સ્વાભાવિક વચન-સિદ્ધિના સ્વામી હતા, એની ઝાંખી મેળવવા મથીશું, તો એ ઝાંખી ઝલકનાં માત્ર દર્શન પામીનેય આપણે ન્યાલ અને માલંમાલ બની જઈશું.
ભાવનગર પાસેના વડવાના વતની અને ભાવસાર જ્ઞાતિમાં જન્મ પામનારા વીરજીમાં એક વિભૂતિ છુપાઈ હશે, એવી તો કોઈને માત્ર કલ્પના પણ નહિ આવી હોય. કેમ કે લગ્નજીવનની લોઢાની બેડીથી એઓ નખશિખ બંધાઈ ગયા હતા. એથી વિરતિ-દીક્ષા સ્વીકારીને એઓ વિભૂતિ બને, આવું સ્વપ્નેય કોને સંભવિત જણાય? પરંતુ લગ્નના બંધનથી બદ્ધ બનવા છતાં એમના દિલ-દિમાગમાં બુઝાયા વિના સતત જ્વલંત રહેલી વૈરાગ્યની જ્યોતનાં અજવાળાં એ દહાડે છતાં થઈ ગયા કે, શ્રી થોભણ વિજયજી મહારાજનો સત્સંગ પામવાના પ્રભાવે એ વીરજી એક દહાડો વડવાથી ભાગી છૂટીને પંજાબ પહોંચી ગયા અને આ ઉપકારીના ચરણોમાં સંયમી બનવાનો અડગ નિરધાર એમણે વ્યક્ત કર્યો.
વીરજી લગ્નજીવનમાં પ્રવેશી ચૂક્યો હતો, છતાં એને | સહજ સિદ્ધ વૈરાગ્યનો જ વારસો મળ્યો હતો, એની થોડી ઘણી ઝાંખી તો પરિવારને થઈ ચૂકી હતી. એથી ગુમ થઈ | ગયેલા વીરજીને પકડી પાડવા એનું પગેરું શોધતો શોધતો પરિવાર પંજાબમાં છેક ત્યાં પહોંચીને અટક્યો, જ્યાં શ્રી થોભણવિજયજી મહારાજાની નિશ્રામાં વીરજી સંયમ જીવનની તાલીમ લઈ રહ્યો હતો. શ્રી થોભણવિજયજી મહારાજ અને વીરજી સમગ્ર પરિસ્થિતિ પામી ગયા. એમને ખાતરી થઈ ચૂકી કે, વડવાથી છેક પંજાબ સુધી લાંબા થઈને જે પરિવારે વીરજીને શોધી કાઢ્યો, એ પરિવાર
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨ # ;
