________________
ગોચરી-પાણીનો લાભ મળવા માત્રથી જ અડાલજના જૈનોઅજૈનો સંતોષ ન અનુભવતા, પરંતુ વ્યાખ્યાન - વાણી સંભળાવવાની વિનંતી સ્વીકૃત થાય, ત્યારે તો એમના આનંદનો પાર ન રહે. એક દહાડો વ્યાખ્યાન ઉપરાંત કોઈ એક મુનિરાજે નાનાં-મોટાં બાળકોને વાર્તા દ્વારા સંસ્કાર સિંચન કરવા માટે સમય ફાળવ્યો.
વાર્તાના માધ્યમે મુનિરાજે બાળકોને ઘણીબધી પ્રેરણાઓનું અમૃતપાન બાળકોની શૈલીમાં કરાવ્યું. એમાં એક એ વાત પણ વધુ ભાર મૂકીને સમજાવી કે, ત્રણ વાર ખાય એ રોગી ગણાય, બે વાર ખાનારો ભોગીમાં ખપે અને એક વાર ખાનારો તો યોગીની કક્ષાને શોભાવનારો ગણાય.
આ સિવાય રાતે ન જમવું, કાંદા-બટાટા ન ખાવા, જીવ-જંતુની હિંસા ન કરવી, વગેરે વગેરે ઘણી પ્રેરણાઓનું મુનિરાજે પાન કરાવ્યું. એમાં એક બ્રાહ્મણ બાળકને એક જ વખત ખાવાની વાત ગમી ગઈ, એણે વધારામાં રોટલોછાશ જેવાં બે જ દ્રવ્યથી એક ટંક ભોજન કરવાનો સંકલ્પ અભ્યાસ કરવા રૂપે વ્યક્ત કર્યો. '
એ પળ પાવન હશે, એ ઘડી રળિયામણી હશે, એની ત્યારે કોઈને કલ્પના નહિ હોય, પણ સ્વાતિનક્ષત્રના સમયે | છીપ જે રીતે મેઘબિન્દુ ગ્રહણ કરે, એ રીતે બ્રાહ્મણ-બાળકે જૈન મુનિના મુખેથી એક ટંક ભોજનની પ્રેરણા ગ્રહણ કરી. બીજા જ દિવસથી અનેક ટંક અને અનેક વાના-વસ્તુઓનો ત્યાગ કરીને રોટલો અને છાશના બે વાના એક ટંકે લેવાનો તેણે અભ્યાસ પાડવા માંડ્યો. શરૂઆતમાં તો થોડી તકલીફનો અનુભવ થવા માંડ્યો. પણ બ્રાહ્મણ-બાળકે LOS મનને મક્કમ અને મજબૂત બનાવીને અભ્યાસ ચાલુ જ
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
#
૨
