________________
માણસોએ વચ્ચે પડીને ટોકરશીભાઈને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કરવા માંડ્યો.
ટોકરશીભાઈ શરૂઆતમાં તો ભૂલ સ્વીકારવા તૈયાર ન જ થયા, પણ જ્યારે ડાહ્યા માણસોએ કહ્યું કે, તમે જે ભૂલ કરી છે, એ સુધારી લઈને ગુમાવી દીધેલી આબરૂને પણ પાછી રાખી લેવાનો આ જ ઉપાય છે કે, માત્ર સંમતિ જ નહિ, પણ ઘરઆંગણેથી વરઘોડો ચડાવીને ધામધૂમથી દીક્ષા અપાવો. આવી તકને વધાવી લઈને બગડેલી બાજી સુધારી લેવાનો હજી અવસર છે. આ અવસર ચૂકી જશો, તો પછી આખી જિંદગી સુધી પસ્તાવાનો વારો આવશે. અને એ પસ્તાવો “રાંડ્યા પછીના ડહાપણ” જેવો જ સાબિત થશે. લાંબી મથામણના અંતે ડાહ્યા માણસો પોતાની આ વાત ટોકરશીભાઈના ગળે ઉતારવામાં સફળ થયા . એથી કેસ પાછો ખેંચી લેવાતાં જ આખું જામનગર દીક્ષાના દિવ્યરંગે રંગાવા માંડ્યું. આકાશે ગોરંભાતાં વિનોના વાદળ વરસ્યા વિના જ વિખેરાઈ ગયાં.
ટોકરશીભાઈએ નાના ભાઈના પગે પડીને ક્ષમા માંગી અને રંગેચંગે દીક્ષા મહોત્સવ મંડાયો. અઢાઈ મહોત્સવ પૂર્વક ૯ નાતોને તેડાવીને સાધર્મિક વાત્સલ્યની રીતે જમાડીને ટોકરશીભાઈએ થઈ ગયેલી ભૂલના પ્રાયશ્ચિત્ત રૂપે ડાહ્યાભાઈને દીક્ષા અપાવતા પૂજ્યશ્રીના પ્રથમ શિષ્ય રૂપે ડાહ્યાભાઈ મુનિરાજશ્રી સુમતિવિજયજી મહારાજના નામે જાહેર થયા. ભુલાયેલા આ ઇતિહાસથી જામનગરની જૂની પેઢી તો એકદમ અજાણી નહિ જ હોય. પ્રસ્તુત લેખન પવન બનીને એ ઇતિહાસ પર છવાયેલી ધૂળને ખંખેરી નાખવા અને પૂરા જૈન જગત સમક્ષ ઝળકતો કરી જવામાં જરૂર સફળતા વરશે જ, એવી આશા જરૂર રાખી શકાય.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨ #
