________________
દઈને લાગવગ વાપરવાપૂર્વક દીક્ષાનો જે દિવસ નક્કી થયો હતો, એ દિવસની જ મુદત પડાવવામાં ટોકરશીભાઈને સફળતા મળી.
ડાહ્યાભાઈની મક્કમતા જરાય મોળી પડી નહોતી. મુહૂર્તનો જે દિવસ નક્કી થયો હતો, એ જ મુહૂર્ત સાધી લેવાની વાતમાં એઓ પહેલા કરતાંય વધુ મક્કમ જણાતા હતા. એથી પૂજ્યશ્રીને મળીને અંદર ખાને એવો ભૂહ ઘડવામાં આવ્યો કે, મુદતના દિવસે પૂજ્યશ્રી પણ કોર્ટમાં પધારે અને મુહૂર્તના ઘડીપળ આવતાં જ કોર્ટમાં દીક્ષાવિધિ કરવામાં આવે. ઘણુંઘણું સાહસ હોય, તો જ પાર પડી શકે, એવો ખતરાભર્યો આ અખતરો કરવાનું નક્કી થઈ જતાં જ એની વાતો પણ ધીરે ધીરે ફેલાઈ જવા પામી. ડાહ્યાભાઈ કિંઈ નાની કાચી ઉંમર ધરાવતા ન હતા, જેથી આવું સાહસ કરતાં એમને કાયદાથી રોકી શકાય !
આ જાતના નિર્ણય પછી દીક્ષાના વિવાદે કોઈ નવું જ રૂપ ધારણ કર્યું, આ વિષયની ચકચારે આખા જામનગરને જાગ્રત બનાવી દીધું. ડાહ્યાભાઈએ જે નિર્ણય લીધો હતો, એ એમના વિરાગને આભારી હતો. એમાં રાગ-દ્વેષના રંગની જરાય છાંટ ન હતી, જયારે ટોકરશીભાઈએ લીધેલા પગલામાં બંધુપ્રેમ નહિ, દ્વેષ, પક્કડ અને નાકની ટેક પ્રેરિત રાગ-દ્વેષના ભડકીલા રંગો સ્પષ્ટ વરતાઈ રહ્યા હતા. એથી થોડાઘણા ડાહ્યા માણસોને થયું કે, ટોકરશીભાઈએ જ સમજી જઈને હવે પક્કડ ઢીલી મૂકી દેવી જોઈએ. કોર્ટના કાંગરે ડાહ્યાભાઈ સાધુ બની જાય, એથી એમના વ્યક્તિત્વમાં તો વૈરાગ્યની દઢતાના ચાર ચાર ચાંદ ખીલી ઊઠવાના હતા, જે કંઈ કલંક લાગવાનું હતું, એ ટોકરશીભાઈના કપાળે જ લાગવાનું હતું, એથી ડાહ્યા
& # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
