________________
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
૧૮
ધનલક્ષ્મીને વીસેક વર્ષની યુવાવયે એક દહાડો અણધારી રીતે જ એક સાધ્વીજીનો ભેટો થઈ ગયો, આ ભેટો જિનમૂર્તિના દર્શનમાં નિમિત્ત બની જવા પામ્યો. તથા પ્રતિમાનો પ્રભાવ એને સંયમધર્મની પ્રાપ્તિ કરાવી ગયો. આ બધું જ અણધાર્યું કઈ રીતે બની ગયું, એ જાણવા જેવું છે.
ધનલક્ષ્મી નાનપણથી પૂર્વભવના સંસ્કાર લઈને આવી હતી, એથી એને સતીજીઓનો સત્સંગ ખૂબ ગમતો. એ મોટી થતી ગઈ, એમ ધર્મનો રંગ લાગવા માંડ્યો. પાંચેક વર્ષ સુધી અવારનવાર સતીજી-સાધ્વીજી પાસે રહીને એ ધાર્મિક જ્ઞાન મેળવતી રહી, પૂર્વભવના પુણ્યે માતાપિતા એવાં સંસ્કારી મળ્યાં હતાં કે, ધનલક્ષ્મી સંયમી બનવાનાં સ્વપ્ન નિહાળવા માંડી, છતાં એમણે ધાર્મિક જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ કરતી ધનલક્ષ્મીને જરાય અટકાયત ન કરતાં, ઉપરથી પ્રોત્સાહિત કરી. આની ફલશ્રુતિ રૂપે ઘરમાં સંયમની વાતો ધીમે ધીમે વેગ પકડવા માંડી. થોડા દિવસો બાદ તો સંયમ કાજે મુહૂર્ત-ગ્રહણ કરવા જવા સુધીની વાતો વાતાવરણમાં ગુંજી રહી.
મહાસતીઓના સતત સહવાસના કારણે ધનલક્ષ્મીના મનમાં એવી માન્યતા દૃઢમૂલ બનવા પામી કે, સંપ્રદાયની માન્યતા વિરુદ્ધ જિનમંદિરમાં જવાય જ નહીં તથા મંદિર મૂર્તિમાં શ્રદ્ધા ધરાવતાં સાધુ-સાધ્વીનો સંગ પણ કરાય નહિ. સંપ્રદાયના આવ સજ્જડ સંસ્કાર હોવા છતાં ધનલક્ષ્મીના દિલ-દિમાગમાં ‘રક્ષાપોટલી' અંગેની આસ્થાશ્રદ્ધાનાં મૂળિયાં ખૂબ જ ઊંડાં ઊતરી ગયેલાં હોવાથી જ્યાંથી પણ ‘રક્ષાપોટલી'ની પ્રાપ્તિ થાય, એવું લાગતું, ત્યાં એ અચૂક પહોંચી જતી અને ‘રક્ષાપોટલી' દ્વારા સુરક્ષિત થવાની તક ન ચૂકતી.
