________________
વીતતાં અપભ્રંશ રૂપે પાટલા અને પછી પાડલા તરીકે કઈ વર્ષોથી ઓળખાતું આવ્યું છે, પણ છેલ્લાં સો દોઢસો વર્ષોથી તીર્થ તરીકે એની ઓળખાણ અદશ્ય બની જવા પામી છે.
વિ.સં. ૧૫૮૭ સુધી તો પારણા-પાડલા નેમિનાથ પ્રભુજીના તીર્થ તરીકેની જાહોજલાલી ભોગવી રહ્યું હતું, એમ સમરાશાહના રાસ પરથી ફલિત થાય છે. શત્રુંજય પર પ્રતિષ્ઠા પ્રસંગ ઊજવાયા બાદ સમરાશાહ પાછા વળ્યા, ત્યારે વઢવાણ-માંડલ થઈને પાડલામાં જીવિત નેમિનાથ સ્વામીની યાત્રાર્થે આવ્યા હતા, એ જાતનો ઉલ્લેખ “માંડલે હોઈઉ પાડલએ નમિયઉ નેમિશું જીવિત સામી” આ શબ્દોથી શ્રી આમ્રદેવસૂરિજી મહારાજે સમરારાસમાં કર્યો છે. સ્તોત્રચૈત્યવંદન વગેરેમાં પણ પાડલામાં બિરાજમાન શ્યામવર્ણના અતિભવ્ય અને વિશાળ શ્રીનેમિનાથ પ્રભુની આ જીવિત પ્રતિમાજીનો ઉલ્લેખ જોવા મળે છે.
શંખેશ્વર નજીક આવેલા આજના પાડલામાં કાળક્રમે પટ્ટણ ત્યાં દટ્ટણની પ્રક્રિયા થતી આવી હશે. જેથી જૈનોનાં ઘરો ઓછાં થતાં જ રહ્યાં હશે. આજે તો એક પણ જૈન પરિવારનું અસ્તિત્વ પાડલામાં નથી. છેલ્લાં થોડાં વર્ષો પૂર્વે માંડ બે-ત્રણ ઘર જ પાડલામાં રહ્યાં, બીજી તરફ હિન્દુ પ્રજાનો વસવાટ ઘટવા માંડ્યો અને વિધર્મીઓનું જોર વધવા માંડ્યું, ત્યારે એક વાર ગોઝારી ઘટના બની કે, ગાયની હત્યા કરીને એનું લોહી વિધર્મીઓએ નેમિનાથ પ્રભુના જિનમંદિરના પરિસરમાં છાંટ્યું.
આ ઘટનાથી જૈનોના ધર્મદિલને ભારે આઘાત પહોંચ્યો, પણ વિધર્મીઓ સમક્ષ કંઈ બોલી શકાય એવી ને સ્થિતિ ન હોવાથી જે જૈનો પાડલામાં રહ્યા હતા, એમણે જ
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
જનશાસના જ્યોતિષશે ભાગ-૨ " - શરીરને
