________________
રહેશે? આ ચિંતા એમને નિરાંતે જીવવા દેતી ન હતી, એમ કદાચ શાંતિથી છેલ્લો શ્વાસ છોડવામાંય અંતરાયભૂત થઈ શકે એમ હતી. પાછળનો પુત્રાદિ પરિવાર જો કાવ્ય સમૃદ્ધિની કિંમત સમજતો થયો હોત, તો હજી એની પાસેથી સુરક્ષાની આશા રાખી શકાત ?
આ જાતની ચિંતાના ભારથી સતત-સચિત રહેનારા એ લોકકવિની સમક્ષ એક દહાડો એમનો કોઈ અનન્ય ચાહક ખબરઅંતર પૂછવા આવ્યો. ચિંતાની રેખાઓથી વ્યગ્ર કવિનો ચહેરો જોતાં જ ચાહકને મનોમન એવો વિચાર આવ્યો કે, કવિની શૈલી અને શબ્દોમાં “પ્રભુ મને મળજો એવું મોત, આ થયું હોત તો આ ન થયું હોત, આવા ઓરતડાઓની હોય ન ગોતમગોત. મને મળજો આવું મોત!” કવિ દયારામ આવું મોત ઈચ્છતા હોત, એના બદલે અંતિમ વિદાયની વેળાએ ચહેરા પર ચિંતાનો ભાર કેમ? એમણે પૂછ્યું : દયારામદાદા, આપનો ચહેરો પ્રસન્નતા-પ્રસાદથી ચમકતો જોવાની આશા લઈને આવ્યો હતો, પણ મને ચિંતાના ચોતરા જેવો ચહેરો કેમ જણાઈ રહ્યો છે ? બધી જ ચિંતાઓ અહીં મૂકીને એકદમ નિશ્ચિત બનીને વિદાય લેવાની આ ઘડીપળે આપને વળી કઈ ચિંતા સતાવી રહી છે?
પોતાનાં કાવ્યોના અનન્ય ચાહકને જવાબ આપતાં દયારામે અંતરની વાત રજૂ કરતાં કહ્યું : મને બીજી તો કોઈ જ ચિંતા સતાવતી નથી, જીવનભર માતા શારદાના ચરણે કાવ્યોની અંજલિ અર્પતા રહીને સાહિત્યની સુંદર સમુપાસના કરી શક્યો છું, એનો એટલો બધો આનંદ છે
કે, આવતા ભવે કદાચ આથીય વધુ પ્રમાણમાં શારદા‘ણ માતાને રીઝવી શકીશ, એવો આત્મનાદ ઊઠે છે, પણ આ
વિ # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
