________________
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
૫૮
ઘણી ઘણી તડકી-છાંયડીનું સાક્ષી અમદાવાદ! એની પર બાદશાહ ચોથા મુજફરની ત્યારે હકૂમત. પાટણ એની આણ નીચે. ત્યાંનો અધિકારી શેરશાહ ચિક્યો !
મુસ્લિમ રાજવંશનો ઇતિહાસ એટલે જ સુરા, સુંદરી, સંપત્તિ ને સંગ્રામની કહાણી ! સુંદરી ભાળી, સંપત્તિનો ઝળહળાટ જોયો કે સંગ્રામ ! સંગ્રામ સાથે સુરા તો જોઈએ જ !
શેરશાહ ચિકથો પણ આ માટીનો જ માનવી હતો. પાટણ પાસે કુણઘેર ગામ. ત્યાં ભાણસી નામનો સોની રહે. નાતે શ્રીમાલી. ગોત્ર એનું અડાલજા.
કદીક કદીક સૌંદર્ય ઉકરડે ઊગે છે, ને એને ઘણી ઘણી આપત્તિ-વિપત્તિઓ નડે છે.
ભાણસી સોનીને ત્યાં સૌંદર્યસભર એક શતદલ કમલિની ખીલેલી. એની પત્ની કોડાઈમાં જાણે સ્વર્ગભ્રષ્ટ કોઈ સુંદરીનાં રૂપ-રંગ ખીલેલાં.
કમળ-કમળના ભોગી ભ્રમર શેરશાહ ચિકથાને કોણ જાણે ક્યાંથી એક દિ' આ કોડાઈની રૂપવાર્તા મળી ગઈ. એણે તો છોડી આજ્ઞા કે, કુણઘેરની કોડાઈને અબી ને અબી હાજર કરો! સૈનિકો છૂટ્યા. મોરની નજરે ચડેલો સાપ દોડી દોડીને કેટલે જાય ! કોડાઈ પાટણના અંતઃપુરમાં કેદ બની.
ભાણસી સોની દેવ તરીકે વીતરાગને જ માનતો. ગુરુ એના નિગ્રંથ જ હતા. કોડાઈ પણ આ ધર્મની જ નીડર પૂજારણ હતી. એ મુસ્લિમ વાતાવરણમાં આવી હતી, છતાં પોતાના જૈન ધર્મને અચૂક આચરતી.
ઉકરડે ઊગેલી આ કમલિનીમાં એટલી તો સુગંધ ને એટલા તો રૂપરંગ હતા કે, એની આગળ રાજબાગમાં ઊગેલી બધી કમલિનીઓ મ્યાન જણાવા માંડી. કોડાઈને પોતાનું સૌંદર્ય આજે નાગણ બનીને અંગે અંગે ડંખ દઈ રહ્યું હતું.
