________________
વેરાગ્યમાં જો જ્ઞાનનો અંશ ભળી જાય, તો તો આનો બેડો પાર થઈ જાય! કુલપતિની સમજાવટની ધારી અસર થઈ. એમનો સચોટ ઉપદેશ સાંભળીને અંતે યેનક બોલી ઊઠ્યો : કુલપતિજી ! તો તો રાજપુત્ર મારો ઉપકારી લેખાય છે, જેનું નિમિત્ત પામીને મને સંન્યાસી થવાનું મન થયું. મને હેરાનપરેશાન કરનાર તો મારું કર્મ જ ગણાય. અને એ કર્મના નાશ માટે તપથી ચઢિયાતું કોઈ સાધન નથી.
કુલપતિ આનંદી ઊઠ્યા. એમણે યેનકના શરીર પર ભગવાં ઓઢાડ્યાં, ભગવાં મળતા જ આનંદી ઊઠેલા યેનકે પ્રતિજ્ઞા કરી કે, આજથી જ હું મહિનાના ઉપવાસના પારણે મહિનાના ઉપવાસનો તપ આદરીશ. પારણાના દિવસે એક જ ઘરે હું ભિક્ષાપાત્ર લંબાવીશ, એ પાત્રમાં જો ભિક્ષાનો લાભ નહિ થાય, તો પુનઃ મહિનાના ઉપવાસનો તપ આદરીશ.
ચોમેરથી “ધન્ય ધન્યનો ધ્વનિ ઊઠ્યો, તપસ્વી યેનકના જયનાદથી ગગન ગુંજી ઊઠ્યું. આ નવા તપસ્વીનો અનોખો તપ થોડા મહિનાઓમાં તો આસપાસના પ્રદેશ માટે અહોભાવ અને આશ્ચર્યનો વિષય થઈ પડ્યો ને તપસ્વી યેનકનાં દર્શન માટે આવનારી પ્રજાની વણઝાર દિનરાત ચાલુ જ રહેવા માંડી! એમાં વળી મંત્રીપુત્ર તરીકેની એમની જીવનકથા લોકજીભે ગવાતી ચાલી, એમ એ વણઝાર વધુ વિસ્તરતી ગઈ.
વણથંભ્યા વહેણમાં વહેતા કાળપ્રવાહમાં એક દહાડો રાજવી જિતશત્રુ અદશ્ય થઈ ગયા. અને નવા રાજવી તરીકે સુમંગલની છડી પોકારાઈ રહી. થોડા દિવસો-મહિનાઓ વીતી ગયા બાદ તો રાજવી જિતશત્રુ જાણે ભુલાયેલો એક ભૂતકાળ બની ગયા. કારણ કે પુત્ર સુમંગલે સિંહાસનને એવી નેકીથી શોભાવ્યું કે, પ્રજાને જિતશત્રુની ખોટ જેવું ન જણાયું.
જ | જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
