________________
જ
આત્માના અગોચર-પ્રદેશોની ઓળખાણ કરતા મુનિ યુગંધરના મનમાં સૂતેલા, વેરના સાપને છંછેડતી એક પળ પુનઃ આવી.
એક હંસ ધ્યાનમગ્ન મુનિને જોતાં જ એની આંખમાં આગ વ્યાપી ગઈ. પોતાની પાંખમાં પાણી ભરી-ભરીને એણે મ મુનિ પર છાંટવા માંડ્યું.
શિયાળાની કાતિલ ઠંડી. એમાં પાછી પાણીની ઝડી. મુનિનો ક્રોધ ભભૂકી ઊઠ્યો. તેજલેશ્યાથી ધગધગતી આંખ ખોલીને મુનિએ હંસના હંસલાને ઉડાડી મૂક્યો.
– – અડાબીડ જંગલ. એમાં એક ઊંચેરો ડુંગર. નામ એનું અંજનગિરિ.
મુનિ યુગંધરને આ અટવી ને આ અંજનગિરિ ધ્યાન માટે ગમી ગયાં. એમણે ધ્યાનની ધૂણી ધખાવી.
ત્યાં તો પૂંછડી પછાડતો એક સિંહ આવ્યો. મુનિના દર્શને એ વધુ ક્રૂર બન્યો. એક જ છલાંગ મુનિને મોત ભેગા કરવા એણે દોટ મૂકી. પણ આ શું? મુનિએ તેજોલેશ્યા છોડી ને સિંહ જેવો સિંહ બીજી જ પળે રાખમાં પલટાઈ ગયો.
અજાતશત્રુતા જેનો આદર્શ છે એવા અણગારના અંતરના આકાશે વેરની વાદળીઓને ખેંચી લાવતા વા-વંટોળને લઈને એક ગોઝારી પળ ફરી પાછી મુનિ યુગંધરના જીવનમાં ખાબકી ગઈ!
વારાણસીના પાદરે યુગંધર મુનિએ ધ્યાનનો આરંભ | કર્યો-ન-કર્યો એટલામાં તો એક બ્રાહ્મણ બટુક ત્યાં આવી ઊભો. મુનિને જોતાં જ બ્રાહ્મણ બટુકની આંખમાં વેરની વાળા ભભૂકી ઊઠી. એણે મુનિ પર મશ્કરીનાં વાગબાણ
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧ | જી.
