________________
હવે હું તારું કાસળ કેવી કુશળતાથી કાઢું છું, તું જ શા માટે, તારા આ પાંચસો ચેલા પણ હવે મારી મોતની પક્કડમાંથી છૂટી નહિ શકે! મારું અપમાન ! જોઈ લે હવે એનો અંજામ! પાલક સીધો જ રાજા પાસે પહોંચ્યો.
પાલકના તન-મન પર અંકાયેલી ચિંતાની ઘેરી રેખાઓ જોઈને રાજાએ સાશ્ચર્ય પૂછ્યું : પુરોહિતજી ! વસંતનાં વધામણાં અને પ્રસન્નતાનાં પધરામણાં થયાં છે, ત્યારે તમે જવાસાના છોડની જેમ નિસ્તેજ કેમ દેખાવ છો ?
પાલકે પાસો નાખ્યોઃ
‘મહારાજ ! વાત ગંભીર છે. કેટલીક ચોંકાવનારી વિગતો મળી છે. બળવાનાં બીજ ખુલ્લા થઈ ગયાં છે. આપના સિંહાસનને, નવ-રાજ્ય-નિર્માણના કાવતરાની કડીઓ મળી હોય ત્યારે હું નિશ્ચિત કેમ રહી શકું ? આપ એકાંતમાં પધારો !'
શંકાઓની શૂલો દંડકાગ્નિના દિલમાં ભોંકાઈ રહી. આશ્ચર્ય અને ભયની લાગણી અનુભવતા તેઓ મંત્રણા ખંડમાં પ્રવેશ્યા. એમણે પૂછ્યું:
‘પુરોહિતજી ! શું વાત કરો છો ? એક બાજુ સૂરિજી પધાર્યા, ત્યારે જ બીજી બાજુ આવું કાળું કાવતરું ? આ તો રંગમાં ભંગ પડ્યો ? કાવતરાખોર છે કોણ ?’
‘મહારાજ ! આપ જેને રંગ માનો છો, એ જ જંગની જ્વાલા પેટાવનાર છે. સૂરિજીમાં સહુને ભલે સમતાવ્રતી સાધુનું દર્શન લાધતું હોય, પણ મને તો એમનામાં એક બળવાખોરનું, બંડખોરનું અને રાજ્યલિપ્સ રાજવીનું વિકરાળ સ્વરૂપ દેખાય છે!”
પાલકે પાસો નાખી દીધો. અશ્રદ્ધા દર્શાવતાં રાજવીએ
કહ્યું :
..
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
2
