________________
૮ ]
[ આગમસાર
તીથંકર પ્રણીત કહ્યા એટલે એનુ મહત્વ કેમ વધારે ? કેમ સાચા ? તે બતાવતાં શાસ્ત્રકાર કહે છે :તીથંકર ભગવંતાને જ પૂર્વ ભવના પ્રખળ પુણ્યાયે જન્મતાં જ ત્રણ જ્ઞાન (૧) મતિ (ર) શ્રુત અને (૩) અવધિજ્ઞાન હોય છે, પૂર્વના ત્રીજા ભવે “જગતના સ જીવાને કરૂ શાસનેં રસી,” એવી ભાવના ઉત્કૃષ્ટ ભાવે ભાવી હાય છે. તેના કારણે તીર્થકર નામ ગાત્ર બંધાયું હોય છે, જેના પ્રભાવે દરેક તીથંકર ભગવત ઉપરાત ત્રણ જ્ઞાન સાથે લઇને જ જન્મ પામે છે, તેમ છતાં તેઓ સપૂર્ણ જ્ઞાન અંતરમાં પ્રગટે નહિ ત્યાં સુધી ધર્મોપદેશ કરતાં નથી, સંપૂર્ણ જ્ઞાન અર્થાત્ લેાકાલેાક પ્રકાશક આત્મિક જ્ઞાન જેને જૈનદર્શનમાં “કેવળજ્ઞાન” કહ્યું છે, તે પ્રગટાવવા માટે સર્વ પ્રથમ અવસર આવ્યે સિદ્ધ ભગવાને વઢણા-નમસ્કાર કરીને સંયમ એટલે કે દીક્ષાને અંગીકાર કરે છે, નિગ્રંથ મુનિ અને છે, પછી રત્નત્રયીરૂપ જ્ઞાન, દર્શીનને ચારિત્રની ઉત્કૃષ્ટ ભાવે આરાધના કરીને રાગ-દ્વેષના જનક એવા મેાહનીય કુને સવ થા ખપાવે છે. મેાહનીય કૅમ નષ્ટ થતાં, બાકીના ત્રણે ઘાતી કર્મો (૧) જ્ઞાનાવરણીય, (૨) દર્શનાવરણીય અને (૩) અંતરાયને એક સાથે જ ખપાવે છે. આમ ચારે ઘાતી કર્માને ખાળી, પ્રજાળી, રાગ-દ્વેષના મૂળ કારણને નિમૂ ળ કરી વીતરાગ પરમાત્મા અને છે કે તરત જ અંતરમાં કેવળજ્ઞાન અને કેવળદનને પ્રગટાવે છે; એટલે વ્યવહારનયથી સર્વાંગ અને સદશી પ્રથમ પાતે ખને છે, ત્યાર પછી જ જીવાત્માના પરમાથ કે જે મેાક્ષ છે તે જેનાથી સધાય તેવા અ પૂણ વચના તેમની પાસે
એ જ
