________________
૧૧૬ ]
[ આગમસાર અર્થ છે, એજ પરમાર્થ છે, અન્ય સર્વ અનર્થ છે, એમ દઢપણે કહેનાર હતે. (૭) હૃદય સ્ફટીકરન સમાન નિર્મળ હતું (૮) દાન આપવા માટે ઘરને દ્વાર ખુલ્લા રાખનાર હતા. (૯) રાજાના અંતઃપુરમાં પણ જવાની છુટ હતી એવો દઢ ચારિત્ર્યવંત હતા. (૧૦) ચૌદશ, આઠમ, અમાસ તથા પુર્ણિમા આદિ પર્વ તિથિઓમાં પ્રતિપૂર્ણ પૌષધ ઉપવાસ કરતા હતા. (૧૧) શ્રમણબ્રાહ્મણોને શુદ્ધ નિર્દોષ આહારાદિ વહેરાવીને સંતોષ. પમાડતો હતે. (૧૨) પાંચ અણુવ્રત, ચાર શિક્ષાત્રત, ત્રણ ગુણવ્રત મળી બાર ત્રત ધારણ કરી વ્રત, પચ્ચખાણ ઉપવાસાદિ કરતા થકે ધર્મધ્યાનમાં મગ્ન રહી “અપાયું ભાવે માણે એવ ચ શું વિહરઈ' કે ૩ પિતાના. આત્માને ભાવતે થકો વિચરતા હતે.
લેપ શ્રાવકનું કથન કરીને, શ્રાવકે આવા ગુણધારી અને વ્રતધારી હેાય એમ સૂત્રકાર પરમાર્થથી કહેવા માગે છે, તેવા વધારીને જ શ્રમણોપાસક' કહેવાય.
આ લેપ ગાથાપતિએ નાલંદાપાડાની ઈશાન દિશામાં એક જલશાળા અને બગીચો બનાવેલ હતા. તે બગીચામાં ભગવાન ગૌતમસ્વામી બીરાજતા હતા. તે સમયે ભગવાન પાર્શ્વનાથની પરંપરાના ઉદક પઢાલપુત્ર નામના મુની થોડાક પ્રશ્નો પૂછવા તેમની પાસે આવ્યા. પ્રત્યાખ્યાન કરાવવાની બાબતમાં કહ્યું કે સાધુ તો શ્રાવકને છકાયજીવની દયા પાળવાનો ઉપદેશ આપે છે, પરંતુ શ્રાવક એકેદ્રિય સ્થાવરની દયા ન પાળી શકે તે પણ જેટલા અંશે ત્રસકાયની દયા પાળે તેટલા અંશે તેને લાભ જ છે અને તેવા પ્રત્યાખ્યાન કરાવવામાં સાધુને દોષ નથી. આરાધક-વિરાધકનું સ્વરૂપ બતાવતાં
