________________
શ્રી સુયગડાંગ સૂત્ર]
[ ૧૧૫ અંગીકાર કરવો જ યોગ્ય છે એમ નિર્ણય કરી પોતાને દેશ છેડી આયે દેશમાં અભયકુમાર પાસે આવે છે. સ્વયં દીક્ષા અંગીકાર કરીને ભગવાન મહાવીર સ્વામીના દર્શને જવા નીકળે છે. માર્ગમાં આજીવક મતના સ્થાપક ગોશાલક, બૌદ્ધમતના ભિક્ષુ, બ્રાહ્મણ, સાંખ્યમતી તથા હસ્તિતાપસ સાથે દાર્શનિક (ધર્મ સંબંધી) ચર્ચા થાય છે, તે બધી ચર્ચાનું સુંદર નિરૂપણ છે. તે બધા મતોની માન્યતા આત્માર્થ માટે કેવી અહિતકારી છે તે સિદ્ધ કરી જિનમતની સ્થાપના કરી છે. આ રીતે અન્ય મતવાળાઓને પ્રતિબોધ આપી, પ્રભુ મહાવીરસ્વામી સન્મુખ આવી, પ્રભુના દર્શન કરી, તેમની આજ્ઞાના આરાધક થઈ આત્મકલ્યાણ કર્યું. તે પ્રમાણે અન્ય સાધકે પણ રત્નત્રયીની આરાધના કરતાં થકાં અન્ય જીને પ્રતિબોધ આપી મોક્ષમાર્ગ પ્રગટ કરે. (ર૩) ઉદકે પેઢાલપુત્ર-નાલંદીય નામે સાતમું અધ્યયન.
૨૨ અધ્યયને સુધી સાધુના આચારનું કથન હતું. આમાં હવે શ્રાવકના આચારનું કથન નાલંદાપાડામાં વસતા લેપ નામના શ્રમણોપાસકના દષ્ટાંતે કરેલ છે, કે (૧) તે શ્રાવક જીવાજીવઆદિ નવતત્ત્વને જાણકાર હતા. (૨) જિનપ્રણિત સૂત્ર સિદ્ધાંતમાં તથા નિગ્રંથ પ્રવચનમાં શંકારહિત હતો. (૩) પરમતની વાંછારહિત હતે. (૪) સૂત્રોને સ્વાધ્યાય કરતાં શંકા થાય તો તે બાબત જ્ઞાનીને પૂછીને અર્થને ધારણ કરનારો હતા. (૫) હાડહાડની મીજાએ કેવળી પ્રરૂપિત ધર્મથી રંગાયેલ હતો અને ધર્મને અનુરાગી હતે. (૬) કેઈ સાથે ચર્ચામાં જિનપ્રવચન જ નિઃશંક અને સત્ય છે, એજ
