________________
શ્રી સુયગડાંગ સૂત્ર ]
[૧૧૩ (૨૧) અનાચાર ધ્રુવાખ્યમ્ નામનું પાંચમું અધ્યયન આને “આચાર શ્રત? કે “અણગાર શ્રત પણ નિયુક્તિમાં કહ્યું છે, કારણ કે આમાં સાધુના અનાચારનું વર્ણન કરીને તેને ન સેવવા એમ કહી કે આચારધર્મ પાળવે તે પણ ઉપલક્ષણે કહ્યું છે? આથી બંને નામ પણ સાર્થક છે.
જે પ્રત્યાખ્યાન કરતાં નથી તે અનાચારી છે તેમ કહ્યું, તેથી આમાં અનાચારોનું કથન કર્યું છે; નિષેધ કર્યો છે. એકાંત નિશ્ચયાત્મક વચન (ભાષા) સાવદ્ય હોવાથી તેને “અનાચાર' કહેલ છે, અને સાધુએ તેવી ભાષા ન બોલવી તેમ ભગવંતે ફરમાવ્યું છે, તેથી સાધુના આચારઅનાચારના જ્ઞાનને પ્રાપ્ત કરી, અનાચારને તજે અને આચારને પાળે, જેથી સર્વ દુઃખરહિત એવા મોક્ષસ્થાનને સાધક પામે. એકાંત વચન એટલે આત્મા નિત્ય છે એમ નિશ્ચયથી ન બેલિવું, પણ દ્રવ્યથી નિત્ય છે અને પર્યાયથી
અનિત્ય છે એમ અનેકાંત વચન બોલવું. (૨૨) “આદ્રકીય’ નામનું છઠું અધ્યયન :
અનાચાર તજીને શુદ્ધ આચાર તે આદ્રકુમાર જેવા મુની પાળી શકે તેથી દૃષ્ટાંતરૂપે હવે આદ્રકુમાર મુનીને અધિકાર કહે છે.
આદ્રકુમાર (હાલના અરબસ્તાનના) આદ્રકપુર નામના નગરના આદ્રરાજાના પુત્ર હતા. એકદા આદ્રક રાજાએ મગધ દેશની રાજગૃહી નગરીના રાજા શ્રેણિકને તેના વેપારીઓ મારફત ઉત્તમ પ્રકારની ભેટ મેકલતાં, આદ્રકુમારે પણ શ્રેણિક રાજાના પુત્ર અભયકુમાર સાથે મૈત્રીસંબંધ બાંધવા
