________________
અંતે જીવનમંત્ર સમી કવિકુલ કિરીટની જ ચાર પંક્તિઓ. યાદ કરીએ.
દુનિયા હૈ મુસાફિરખાના, - આજકા વાસ તેરા યહાંહી મનાના, કલકા નહિ હૈ કુછ ભી ઠિકાના,
ધમ સે લ શુભ હણ. - આ મહાગ્રંથના પ્રકાશન પછી બીજે જ વર્ષે સં. ૨૦૧૭ના શ્રાવણ સુદ પના રોજ તેઓશ્રીને સ્વર્ગવાસ ૭૭ વર્ષની વયે અનુ પમ સમાધિમાં લાલ બાગ, જૈન ઉપાશ્રય, ભૂલેશ્વર-મુંબઈમાં થયે હતા. વંદન છે એ સૂરિપુંગવને
કવિવર લબ્ધિસૂરિશ્વરની કાવ્યલધિ આચાર્યપ્રવરને વ્યાકરણ, કાવ્ય, કેશ, ન્યાય “પ્રકરણસિદ્ધાંત. વગેરે શાસ્ત્રોનાં અધ્યયન પ્રત્યે, તેમ જ ગ્રંથગુંથન, પઠન પાઠન પરશાસ્ત્રનાં અવલોકન અને વ્યાખ્યાને કરવા પ્રત્યે જેવી પ્રીતિ હતી, તેવી જ પ્રીતિ સંગીત અને કાવ્ય પ્રત્યે પણ હતી, તેનાં પ્રથમ ફળરૂપે સં. ૧૯૭૭માં “આત્મલબ્ધિવિકાસ' સ્તવનનાવલી બહાર પડી અને તેઓશ્રી કવિ તરીકે લેકમાં પ્રસિદ્ધ થયા.
આ પહેલાં તેમના અંગત પરિચયવાળા તેમને કવિ તરીકે. જાણતા થયા હતા. જ્યારે તેઓશ્રી દિલ્હીમાં હતા, ત્યારે મુનિશ્રી વલ્લભવિજયજી (પછીથી આચાર્ય શ્રીમદ્ વિજયવલ્લભસૂરીજી) એ સિકંદરાબાદવાળા સુબ્રાવક જવાહરલાલ પરના એક પત્રમાં લખ્યું, હતું કે જવાહરલાલને ધર્મલાભની સાથે જણાવવાનું કે, તમારા પત્ર તેમ જ ભજનો પહોંચ્યાં છે. પણ એ ભાષા તથા ચાલીઓ અપરિચિત હેવાથી અત્રે બનશે નહિ. દિલ્હીમાં કવિશ્રી લબ્ધિ વિ. ની પાસે બેસી ઠીક કરી લેશે તે જલ્દી બની આવશે.”
