________________
આયંબિલ તપની આરાધના કરનારા મુનિઓ પણ વિપુલ સંખ્યામાં છે. તેમાં મુનિશ્રી ભાસ્કરવિજયજી અનન્ય સાહિત્યપ્રેમી છે અને Jથેનાં સંપાદન તથા મુદ્રણકળાનું વિશિષ્ટ જ્ઞાન ધરાવે છે. શ્રી કીતિચંદ્રસૂરિજી એક સારા લેખક તથા કવિ છે અને કાવ્યમય શિલિએ પ્રવચન કરવાની વિશિષ્ટ શક્તિ ધરાવે છે, ઉપરાંત તેઓ શતાવધાની પણ છે. તેમના શતાવધાનના ચમત્કારિક પ્રયોગોએ ઘણા લેકેને શાસન પ્રત્યે આકર્ષ્યા છે અને ભક્તિવંત બનાવ્યા છે.
શિષ્યસમુદાયને આવો ભવ્ય વારસો આપનાર આચાર્ય પ્રવરને કેનું મસ્તક નહિ નમે ?
વિરલ વ્યક્તિત્વ આચાર્યપ્રવરનો જે ટુંક પરિચય અહીં રજૂ કરવામાં આવ્યો છે, તે પરથી પાઠકે સમજી શકયા હશે કે તેઓશ્રીનું મન બાલ્યવયથી વૈરાગ્ય તરફ ઢળ્યું હતું અને તેઓશ્રી સંસારને કારાગાર માની વહેલામાં વહેલી તકે તેમાંથી મુક્ત થવાને પ્રયત્નશીલ બન્યા હતા.
નેહી સંબંધીઓ ત્રણ ત્રણ વખત પાછા લઈને આવ્યાં, છતાં તેઓશ્રી સંસારની માયાથી જરા પણ લેપાયા ન હતા અને આખરે પિતાનું જીવન સદ્ગુરુનાં ચરણે સમર્પિત કરીને જ જંપ્યા હતા.
સંયમસાધના સ્વીકાર્યા પછી વિનય, કૃતજ્ઞતા, જ્ઞાનપ્રીતિ સહન શીલતા, ઉદારતા વગેરે ગુણને લીધે ક્રમશઃ આગળ વધતા જ ગયા અને યૌવનનાં પુર હેલે ચડયાં, તેને તેઓશ્રીએ આત્મકલ્યાણની દિશામાં જ વાળ્યાં. તેઓશ્રીની આત્મકલ્યાણની સર્વ પ્રવૃત્તિઓ મૈત્રી ભાવનાથી ઓતપ્રેત હતી. એટલે તેઓશ્રી સર્વ જીવોને મિત્ર માની તેમનું કલ્યાણ ચાહતા અને બધા જીવો સર્વજ્ઞનું શાસન પામી પિતાનું જીવન સફલ કરે એમ અંતરથી ઈચ્છતા.
વૈરાગ્યરસ ઘોળી ઘોળીને પીધું હતું, એટલે તેઓશ્રીની વાણી - માં વૈરાગ્યના ધેધ વહેતા અને તે અનેક ભવ્યાત્માઓનાં કલ્યાણનું
