________________
૨૭
શ્રી વાસુપૂજ્યપંચકલ્યાણક પૂજાની રચના કરી હતી અને તે ખૂ હાથી ભણાવવામાં આવી હતી.
કમલસૂરીશ્વરજીને સ્વર્ગવાસ
ચાતુર્માસ બાદ બુહારીથી વિહાર થતાં કરચલિયા, અષ્ટગામ,. સાતમ, સીસાદરા વગેરે ગામે પાવન થયાં અને નવસારીને પણ તેમનાં પવિત્ર સાંનિધ્યના લાભ મળ્યેા. ત્યાં સાધુ સમુદાયના દર્શન સમાગમ માટે જૈન-જૈનેતર ધૃણા લાકે આવતા. તેએ વ્યાખ્યાનવાચસ્પતિની વાણી સાંભળીને ‘હું કયાંથી આવ્યા ? કયાં જવાને વમાન કાળે મારું કન્ય શું ?' વગેરે વિચારો કરવા લાગી જતા પરિણામે તેમની સંસાર પ્રત્યેની આસક્તિ ઓછી થતી અને તેઓ નીતિ તથા ધમતુ ચીવટથી અનુસરણ કરવા માટે ઉત્સાહવત બનતા. અહીં જલાલપુરના સંઘે વિન ંતિ કરી કે ગુરુદેવ ! અમારુ ગામ પાવન કરા. અમે આપની થાડા દિવસની સ્થિરતા ધણા દિવસેાથી ઝાંખી રહ્યા છીએ.' જલાલપુરનું શાંતિપ્રિય વાતાવરણ સૂરીશ્વરજીને પસંદ હતું, એટલે એ વિનંતિનેા સ્વીકાર કરી તેએ શ્રી જલાલપુર પધાર્યાં.
પરંતુ અહીં તેમની શારીરિક શક્તિ ક્ષીણ થવા લાગી અને નિકટવર્તી શિષ્યસમુદાય ચિંતાતુર બન્યા. આ વખતે તેમની શ્રૂષામાં પૂજ્ય આચાર્યશ્રી વિજયલબ્ધિસૂરીશ્વરજી તથા આચાર્ય શ્રીમદ્ વિજયદાનસૂરીશ્વરજીના વિદ્વાન શિષ્યરત્ન મુનિરાજ શ્રી મ`ગવિજયજી તથા મુનિરાજ શ્રી મેરુવિજયજી વગેરે બહોળા શિષ્યસમુદાય હતા.
સને ૧૯૨૭ના માહ વદિ ૬ના પ્રાત:કાળે સૂરીશ્વરજીના પુણ્ય દેહે વ્યાધિ વધવા લાગ્યા અને રાત્રિના આઠ વાગે તેએ સમાધિપૂર્ણાંક કાળધ પામ્યા. આ સમાચાર માણસા અને તાર દ્વારા પ્રાપ્ત થતાં આસપાસનાં ગામામાંથી તથા મુંબઈ, સુરત વગેરે શહેરમાંથી હજારો શ્રાવકા આવી પહેાંચ્યા. વદિ સાતમના દિવસે તેમન
