________________
હાથ જોડીને જણાવ્યું કે આપશ્રી અમને જે જવાબદારીભર્યા સ્થાને મૂકવાની ઈચ્છા રાખે છે, તે અમે બરાબર શેભાવી શકીશું કે કેમ ? એ વિચારણીય છે, તેથી એ સ્થાન સ્વીકારવાની અમારી ઈચ્છા નથી. પરંતુ ગુરુદેવ પિતાના વિચારમાં મક્કમ રહ્યા અને આગેવાન શ્રાવકોએ પણ આ પદ સ્વીકારવાનો અતિ આગ્રહ કર્યો, એટલે ઉભય મહાત્માઓને તે માટે સંમત થવું પડયું. સને ૧૯રપના માગસર સુદિ પાંચમને દિવસ તે માટે નક્કી થયો.
છાણ ગામને માટે આ એક અપૂર્વ પ્રસંગ હતો, વળી ચાલી રહેલા ઉપધાન તપને માલાર પણ મહત્સવ પણ તે જ દિવસે થવાને હતો, એટલે શ્રાવકોને હર્ષ માટે ન હતો. તેમણે આ પ્રસંગની શાનદાર ઉજવણી કરવાનો નિશ્ચય કર્યો અને તે અનુસાર તૈયારીઓ કરવા માંડી.
જેમને પદાર્પણ કરવાનું હતું તે બંને મહાત્માઓનાં જ્ઞાન અને ચારિત્રની સુવાસ સર્વત્ર ફેલાયેલી હતી, એટલે છાણ સંઘની આમંત્રણ પત્રિકા મળતાં જ પંજાબ, મારવાડ, માળવા, મહારાષ્ટ્ર, ગુજરાત અને સૌરાષ્ટ્ર વગેરે પ્રાંતમાંથી ઘણું ભાવિકે છાણું આવી પહોંચ્યા.
આ પ્રસંગનિમિત્તે અષ્ટાહિકા-મહત્સવની શરૂઆત થઈ અને જ્ઞાનમંદિરના વિશાળ ચેકમાં બંધાયેલ ખાસ મંડપ લોકોથી ઉભરાવા લાગ્યો. તેમાં વડેદરા તથા ડભોઈથી આવેલા સંગીતકારેએ સંગીતની ભારે જમાવટ કરી અને ભક્તિરસ અનેરી છટાથી ઉછળવા લાગ્યો.
માગશર સુદિ પાંચમના દિવસે આચાર્યદેવ શ્રી વિજયકમલસૂરીશ્વરજી મહારાજ ભવ્ય મંડપમાં ઉત્તર દિશા તરફ મુખ કરી પાટ પર બિરાજમાન થતાં જ હજારો હૈયામાંથી જયનાદ ઉો હતો અને તેના વડે દિશાઓ ભરાઈ ગઈ હતી. સાધુસમુદાય પાટ પર અને સાધ્વીગણ નીચે બાજુ પર વિરાજ્ય હતું. તે પહેલાં
