________________
२३
સને ૧૯૨૪નું ચાતુર્માસ પૂજ્ય ગુરુદેવની નિશ્રામાં છાણી મુકામે થયું. આ ચાતુર્માંસમાં પૂજ્ય પંન્યાસ શ્રી દાનવિજયજી મહારાજ સાથે જ હતા. તેમના અતિ આગ્રહથી તથા પૂજ્ય ગુરુદેવની પ્રેરણાથી મુનિશ્રીએ આ ચાતુર્માસમાં ભગવતી સૂત્રનાં યાગેાહનની ક્રિયા કરી. તેમાં તપશ્ચર્યા, કાલગ્રહણ આદિને પરિશ્રમ હોવા છતાં શ્રોતાવૃંદને તાત્ત્વિક વિષયે થી ભરપૂર વ્યાખ્યાને સંભળાવવાનું ચાલુ રાખ્યું હતુ, તેમજ સ્વશિષ્યા મુનિશ્રી લક્ષણવિજયજી આદિને અનુયાગદ્દાર, પન્નવા સૂત્ર તથા આરસિંહ નામના જ્યેાતિવિષયક ગ્રંથની વાચના આપવાનું પણ ચાલુ રાખ્યું હતું. જેતે સ્વપરહિતની સાત્ત્વિક સાધના કરવી છે, તેણે અપ્રમત્ત બનવું જોઈએ.
આચાર્ય પદ
રાજ્યતંત્રને યાગ્ય રીતે ચલાવવા માટે જેમ અધિકારીએની જરૂર પડે છે, તેમ ધર્માંશાસનને યાગ્ય રીતે ચલાવવા માટે પદસ્થાની જરૂર પડે છે. તેથી જ જિનશાસનમાં મુનિઓને તેમની યાગ્યતા પ્રમાણે ગણિ, પન્યાસ, પ્રવક, ઉપાધ્યાય અને આચાય પદે સ્થાપવામાં આવે છે. તેમાં આચાય પદ સહુથી મોટુ છે અને તેની જવાબદારીઓ ઘણી છે.
મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયની જ્ઞાનપરાયણતા, ક્રિયારસિક્તા તથા ધર્મપ્રચારની ધગશ જોઈને પૂજ્ય ગુરુદેવ શ્રી વિજયકમલસૂરીશ્વરજી મહારાજને લાગતું હતું કે ‘આ મુનિવર મારી પાછળ સાધુસમુદાયને બરાબર સાચવશે તથા મારી પાટ દીપાવશે, એટલે તેમને મારા હાથે જ આચાય પત્ર અર્પણ કરવું. વળી પંન્યાસ શ્રી દાનવિજયજી ગણ પણ આચાય પદ માટે સ` રીતે યાગ્ય છે, એટલે તેમને પણ આચાય પદે સ્થાપવા.’
ઉપર્યુક્ત બતે મહાત્માએ જ્યારે એમ જાણ્યું કે સૂરીશ્વરજી અમને આચાર્યપદે સ્થાપવાની ઈચ્છા રાખે છે, ત્યારે તેમણે
