________________
આ ક્ષેત્રને યાગ્ય જાણી તેમણે મુમુક્ષુ લાલચંદને સ ંદેશા મેકહ્યું કે ‘તમારી દીક્ષાનું મુત કાર્તિક વિષે ૬નું છે,'
આ સંદેશા મળતાં જ લાલચંદ અતિ હમાં આવી ગયા અને મેરૂ પહોંચી જવા તત્પર થયા. કાર્તિક વદી પાંચમની રાત્રિએ ચાર વાગે તેમણે ગૃહત્યાગ કર્યાં. આ તેમનું મહાભિનિષ્ક્રમણ હતું અને તે ઇતિહાસનાં પૃષ્ઠો પર સુવર્ણાક્ષરે લખાવા માટે સજાયેલું
હતું.
એક શીઘ્રગતિવાળા ઊંટ પર સ્વાર થઈ તેઓ શ્રૃતી સવારે એરૂ પહેાંચ્યા અને સૂરીશ્વરજીનાં ચરણામાં પડયા. તેમને મંગલમ્રુતૅ એના સંધ સમક્ષ ભાગવતી દીક્ષા આપવામાં આવી અને તેમનું શુભ નામ મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયજી રાખવામાં આવ્યું.
સવારે લાલચંદને ન જોતાં તપાસ ચાલી, પણ કાંય પત્તો લાગ્યા નહિ, એટલે ફાઈ વગેરેએ માન્યું કે જરૂર તે આપણને હાથ તાળી આપી દીક્ષા લેવા માટે છટકી ગયા હશે! હાલ પૂજ્ય ઉદ્યોતવિજયજી મહારાજ તે! આટલામાં વિચરતા નથી, પણ શ્રી વિજયકમલસૂરીશ્વરજી મહારાજ ખેરૂમાં બિરાજે છે અને લાલચંદને તેમના પરિચય પણુ ગાઢ હતા, એટલે તે જરૂર ખારૂ ગયા હોવા જોઈએ. આવુ અનુમાન કરી ધણાં સગાંવહાલાં સાથે તેઓ મેરૂ આવ્યા.
પલવાર ઉપાશ્રયનું વાતાવરણ સંક્ષુબ્ધ બન્યું અને ખેરૂની જનતા એકત્ર થઈ ગઈ. નૂતન મુનિને તેમના ધકામાં વિઘ્ન ન થાય એ જોવાના તેનેા ઉદ્દેશ હતા.
જ્યારે સ` સગાંવહાલાંએ હૃદયના ઉભરા ઠાલવી દીધા, ત્યારે સૂરીશ્વરજીએ કહ્યું કે, ‘તમારે લબ્ધિવિજયને સમજાવવા હોય તા સમજાવી શકે છે, પણ તેની સયમસાધનાને ખલેલ કરવાના ઈરાદાથી હાથ ન લગાડવા. કેટલાક વખતથી તેની દીક્ષા લેવાની
