________________ 118 વિરશિરામણી વસ્તુપાળ. કેમ નહિ મળે ?" નાગડે કહ્યું. “તમે રાજાજીના કૃપાપાત્ર માણસ છે ને એટલું નહિ કરી શકે ?" “એ વાત ખરી.” ચાહડે કહ્યું. “આ વખત હું રાજાજીને ખાસ કરીને કહીશ અને સેનાપતિનું પદ તમને જ આપવાનો આગ્રહ કરીશ; પરંતુ હજી મને એક શંકા થયા કરે છે. દેવગિરિના રાજા ઉપર વિજય મેળવ, એ તમારા કહેવા પ્રમાણે કાંઈ સહેલ નથી.” એ હું જાણું છું; પરંતુ એવો પ્રસંગ આવશે ત્યારે આપણે ખુદ રાજાજીને પણ સાથે લઈ જશે એટલે વિજય મળશે તો ઠીક છે અને કદાચ પરાજય થશે, તે રાજાજી સાથે હોવાથી આપણું ઉપર દેષ આવશે નહિ. " નાગડે કહ્યું. બરોબર છે.” ચાહડે કહ્યું. “અને જે એમ કરતાં આપણે વિજય થશે, તે વસ્તુપાળ અને તેજપાળની જેમ આપણે પણ આગળ આવી જશું.” “ભગવાન સોમનાથની કૃપાથી આપણો વિજયજ થશે.” નાગડે કહ્યું. તેના અવાજમાં અને તેનાં મુખ ઉપર નિરાશા જણાતી હતી, પરંતુ ચાહડ તે જાણી શકે નહિ. * ચાહડે આગળ ચાલતાં કહ્યું. “ત્યારે આપણે હવે જશું ને?” “હા, ચાલે.”નાગડે પણ ચાલતાં ચાલતાં કહ્યું. તેઓ બન્ને સરોવરના ઘાટ ઉપરથી ઉતરીને નીચે આવ્યા હતા અને નગર તરફ જતા માર્ગે વળ્યા હતા. આ સમયે સુદિ પંચમીને ચંદ્ર આકાશમાં ઉદય પામ્યો હતો અને તેના પ્રકાશથી પૃથ્વી રૂપેરી રંગે રંગાઈ ગઈ હોય એવો આભાસ થત હતો. નગર તરફ જતા માર્ગે ચાલતા ચાલતાં ચાહડે કહ્યું. " આપણું પાછળ કોઈને પગરવ સંભળાય છે ?" નાગડે પાછા ફરીને જોયું અને ઉત્તર આપે. “કેઈ માણસ આપણી પાછળ દૂર ચાલ્યો આવતા હોય એમ જણાય છે ખરૂ; પરંતુ તે કેશુ છે, એ કળી શકાતું નથી.” ત્યારે આપણે જરાવાર ઓ સામેનાં વૃક્ષના પડછાયે અંધારામાં ઉભા રહીએ એટલે જે હશે તે અહીંથી પસાર થતાં જણાઈ આવશે” ચાહડે કહ્યું.