________________
किमा
कारबिचिमूत्र)
लुघुसिद्धान्तकौमुद्याम् निसाभिमसूत्रम्) २६८ रोः सुपि ८।३। १६ । रोरेव विसर्गः सुपि' । पत्वम् । षस्य द्वित्वे प्राप्ते । २६६ शरोऽचि८।४।४६ । अचि परे शरो न द्वे स्तः । चतुर्ष । २७० मो नो धातोः ८।२।६४ । धातोर्मस्य नः स्यात् पदान्ते । प्रशान् ।
लादेश बाविसूनाम २७१ किमः कः ७।३।१०३ । किमः कः स्याद् विभक्तौ । कः । कौ । ४ के । इत्यादि । शेषं सर्ववत् । २७२ इदमो मः ७।२।१०८ । "सौ । 'त्यदायत्वाप्यालना) २७३ इदोऽय पुसि ७।२।१११ ।
इदम् इदोऽय सौ पुंसि । 'अयम् । त्यदाद्यत्वे। भू -मनेन नात्र विसर्गः । चतुर्दा रेफस्य 'इण'-प्रत्याहारान्तर्गतत्वादादेशप्रत्यययोरिति षत्वम् । २-'प्रशाम्' मकारान्तोऽयं शब्दः । प्रशान् इत्यत्र 'नलोपः प्रातिपदिकान्तस्य' इति नलोपस्तु न 'मो नो धातोः' इति विहितस्य नत्वस्य त्रैपादिकत्वेनासिद्धत्वात् । ३-विभक्तौ' इत्यनुवर्तते । विभक्तौ परतः 'किम्'-शब्दस्य 'क' प्रादेशः स्यादित्यर्थः । ४-किमः सर्वनामस्वात् 'जसः शी' इति शी, ततो गुणः = के । ५-'सौ' इत्यनुवर्तते । 'इदम'-शब्दस्य मकारोऽन्तादेशः स्यात् सौ परे; इत्यर्थः । ६-'त्यदादीनामः' इति प्राप्तस्य मत्वस्य बापनार्थमिदम् , इत्यर्थः । ७-'इद्'-भागस्य । ८-इदम्+सु, सुलोपः, इद:-प्रय।
२६८-सप्तमी के बहुवचन में रु के रेफ को विसर्ग होता है, अन्य रेफ को नहीं। २६६-श्रच परे रहते शर् को द्वित्व नहीं होता । २७०-धातु के म को न होता है, पदान्त में । २७१-किम को क आदेश होता है, विभक्ति परे रहते। २७२-इदम् शब्द के म को म ही रहता है सु परे रहते। २७३-इदम् के इद् को अय होता है, सु परे रहते पुल्लिग में ।
