________________
વખતે અમારા ગુરુદેવશ્રી દ્વારા આપણા શાસ્ત્રોને હેન્ડમેઈડ પેપર પર વર્ષો સુધી ટકે એવી શાહીથી લખાવવાનું કાર્ય ચાલતું હતું. આ મુદ્દાને લઈને અમે તો એક લાં...બો લેટર આપને લખી દીધો. જેમાં ટકાઉ કાગળ કે તાડપત્રો ક્યાંથી મળે, શાહી કેવી રીતે બનાવવી, કયા ગ્રંથો પહેલા લખાવવા જોઈએ... વગેરે વગેરે પ્રશ્નો પૂછાવેલા. પણ એ વખતે એવો ખ્યાલ નહિ કે આપનો મુખ્ય વિષય હસ્તપ્રત લેખનનો નહિ, હસ્તપ્રતના આધારે શાસ્ત્ર સંશોધનનો છે. અમે તો અમારી બાળક બુદ્ધિથી જેવું આવડ્યું એવું ઘસડી નાખ્યું. સાથે ઊંડે ઊંડે સંદેહ તો હતો જ કે આપણા પત્રનો જવાબ આપણને નહિ મળે. પણ મળે ય ક્યાંથી ? આટલા મોટા ગજાના વિદ્વાન મહાત્મા આપણા જેવા નાનાઓને જવાબ ક્યાંથી આપે ? આમ બધાયને જવાબ આપતા રહે તો પછી પોતાનું કાર્ય ક્યારે કરે ? અને બન્યું ય એવું જ. અમારા પત્રનો જવાબ આપે ન આપ્યો.
તે છતાંય મજાની વાત તો એ છે કે આપના પ્રત્યેના આદરભાવમાં લેશમાત્ર ઓટ ન આવી. ઉલટું, પછી તો આપના લેખોનું વાંચન, આપશ્રીએ સંશોધિત - સંપાદિત કરેલા ગ્રંથો તેમજ તેની પ્રસ્તાવનાના વાંચન દ્વારા જાણે આપને જ મળતા હોઈએ, આપની સાથે વાત કરતા હોઈએ એવો આનંદ આવતો ગયો.
આમ ને આમ વર્ષો વીતી ગયા. આપના દર્શન ન થયા તે ન જ થયા. અમારું વિચરણ મોટે ભાગે મુંબઈ બાજુ અને આપનું વિચરણ ગુજરાત - શંખેશ્વર અને શંખેશ્વરની આસપાસના ગામડાઓ બાજુ. શે મિલન થાય ?
પણ એક ધન્ય દિવસ – ધન્ય પળ આવી ગઈ. વિ.સં. ૨૦૪૬નું અમારું ચાતુમાસ અમદા વાસણામાં થયું. ચાતુર્માસ બાદ વાસણાથી શંખેશ્વરતીર્થનો છ'રી પાળતો સંઘ નીકળ્યો. સંઘમાં સમાચાર મળ્યા, આપશ્રીની સ્થિરતા પણ શંખેશ્વરમાં છે. અમારા આનંદનો પાર ન રહ્યો. એક સાથે બબ્બે તીર્થના દર્શન થવાની કલ્પનાથી જ રોમરાજી વિકસિત થઈ ગઈ. સંઘ શંખેશ્વર પહોંચ્યો. બંને તીર્થોના દર્શન કર્યા. શંખેશ્વર દાદાના નજીકથી અને આપના દૂરથી. છ ફૂટની કાયા, મધ્યમ બાંધાનું શરીર, ઘઉં વર્ષો દેહ, ૬૭ વર્ષનું વય, લીસ્સા ગાલ, બાળક જેવું નિર્દોષ હાસ્ય, વજાસનમાં બેઠક, અપ્રમત્તપણે ચાલતું સંશોધન, વચ્ચે વચ્ચે આશ્રિતો કે શ્રાવકો સાથે મંદ મંદ સ્વરે ચાલતો વાર્તાલાપ... આપની ઓળખ માટેની આટલી નિશાનીઓ પૂરતી હતી. હું મનોમન દૂરથી આપને વંદી રહ્યો.
મારે આપની નજીક તો આવવું હતું, પણ એ માટે તગડું નિમિત્ત જોઈતું હતું. અને એ મારી પાસે
૧૬