________________
૧૨૪
जम्हा कम्मं कुव्वदि कम्मं देदि हरदि त्ति जं किंचि। तम्हा उ सव्वजीवा अकारगा होति आवण्णा ॥ ३३५ ॥ पुरिसित्थियाहिलासी इत्थीकम्मं च पुरिसमहिलसदि। एसा आयरियपरंपरागदा एरिसी दु सुदी॥ ३३६ ॥ तम्हा ण को वि जीवो अबंभचारी दु अम्ह उवदेसे। जम्हा कम्मं चेव हि कम्मं अहिलसदि इदि भणिदं॥ ३३७॥ जम्हा घादेदि परं परेण घादिजदे य सा पयडी। एदेणत्येणं किर भण्णदि परघादणामेत्ति ॥ ३३८ ॥ तम्हा ण को वि जीवो वधादओ अत्थि अम्ह उवदेसे। जम्हा कम्मं चेव हि कम्मं घादेदि इदि भणिदं ॥ ३३९ ॥ एवं संखुवएसं जे दु परुवेंति एरिसं समणा। तेसिं पयडी कुव्वदि अप्पा य अकारगा सव्वे ॥ ३४०॥ अहवा मण्णसि मज्झं अप्पा अप्पाणमप्पणो कुणदि । एसो मिच्छसहावो तुम्हं एयं मुणंतस्स ॥ ३४१॥ अप्पा णिच्चोऽसंखेज्जपदेसो देसिदो दु समयम्हि। ण वि सो सक्कदि तत्तो हीणो अहिओ य कादं जे ॥ ३४२॥ जीवस्स जीवरूवं वित्थरदो जाण लोगमेत्तं खु। तत्तो सो किं हीणो अहिओ य कहं कुणदि दव्वं ॥ ३४३॥ अह जाणगो दु भावो णाणसहावेण अच्छदे त्ति मदं। तम्हा ण वि अप्पा अप्पयं तु सयमप्पणो कुणदि॥ ३४४ ॥ “भा २ मशानी मन शानी ५१॥ो ४३, કર્મો સુવાડે તેમ વળી, કર્મો જગાડે જીવને; ૩૩૨.