________________
ખરું કહું તો તેમણે શાસ્ત્રપાઠને ઉપરછલ્લી રીતે ન જોતા ધ્યાન આપીને જોવાની જરૂર છે. સંસ્કૃત શાસ્ત્રપાઠની શ્રાવકવર્ગને ખબર ન પડે એ તો સમજ્યા, પરંતુ સ્વસમુદાયમાં વિદ્વાન કહેવાતા એમને શાસ્ત્રપાઠનું સુયોગ્ય અર્થઘટન કરતા કેમ ન આવડ્યું? તે મોટું આશ્ચર્ય છે. લો, આ રહ્યો દેવદ્રવ્યથી જિનપૂજા કરનારને દેવદ્રવ્યભક્ષણ/વિનાશનો દોષ લાગે આવું બતાવતો ગુજરાતી અનુવાદ સાથેનો શાસ્ત્રપાઠअत: उभयमपि श्राद्धेन यथासम्भवं स्वकार्यादौ न व्यापार्यम् उचितपदे च व्यापार्यमेव। तथा हि - स्वगृहचैत्यढौकितचोक्ष-पूगीफल-नैवेद्यादिविक्रयोत्थं पुष्प-भोगादि स्वगृहचैत्ये न व्यापार्यम्, नाऽपि चैत्ये स्वयमारोप्यम्, किन्तु सम्यक्स्वरूपमुक्त्वाऽर्चकादेः पार्थाद्, तद्योगांभावे सर्वेषां स्फुटं स्वरूपमुक्त्वा स्वयमारोपयेत्, अन्यथा मुधाजनप्रशंसादिदोषः। गृहचैत्यनैवेद्यादि चारामिकस्य प्रागुक्तमासदेयस्थाने नाऽर्ण्यम्, स्वधनाऽर्पणसामर्थ्याऽभावे चाऽऽदावेव नैवेद्याऽर्पणेन मासदेयोक्तौ तु न दोषः। मुख्यवृत्त्या मासदेयं पृथगेव कार्यम्, गृहचैत्यनैवेद्य-चोक्षादिकं तु देवगृहे मोच्यम्, अन्यथा गृहचैत्यद्रव्येणैव गृहचैत्यं पूजितं स्यात्, न तु स्वद्रव्येण। तथा चाऽनादराऽवज्ञाऽऽदिदोषः, न चैवं युक्तम्, स्वदेह-गृह-कुटुम्बाद्यर्थं भूयसोऽपि व्ययस्य गृहस्थेन करणात्। देवगृहे देवपूजाऽपि स्वद्रव्येणैव यथाशक्ति कार्या, न तु स्वगृहढौकितनैवेद्यादिविक्रयोत्थद्रव्येण देवसत्कपुष्पादिना वा, प्रागुक्तदोषात्। तथा-देवगृहाऽऽगतं नैवेद्याऽक्षतांदि स्ववस्तुवत् मूषकादेः सम्यग् रक्षणीयम्, सम्यग् मूल्यादियुक्त्या च विक्रेयम्, न तु यथा तथा मोच्यम्, देवद्रव्यविनाशादिदोषापत्तेः। तत्राऽपि स्वतश्चैत्यद्रव्योत्त्पत्त्यऽसम्भवे तत् पूजायां व्यापार्यम्, नान्यथा। तथा सति तद्व्यापृतौ अनादर
अवज्ञाऽऽदिदोषापत्तेः। (द्रव्यसातितो .१२ १.४२-४३१) a. દ્રવ્યસતતિકાના પાઠોના પેજ નં ‘સન્માર્ગ પ્રકાશન’ તરફથી છપાયેલ પ્રથમ આવૃત્તિના પુસ્તક પ્રમાણેના છે.
(16