________________
વિચારધારાનાં ગંદા પાણી ફરી વળ્યા. મુનિપદનો મોભો ભૂલાવીને આ રાજર્ષિને પેલા દૂતના શબ્દોએ કષાયની કાલિમાથી અંજનવર્ષા કરી દીધા. રોમ-રોમમાંથી વેષની આગ ઊઠી. વેષ સાધુનો રહ્યો, મુદ્રા ધ્યાનની રહી ને મન શેતાનનું બન્યું. ના, તે મન હવે મન ન રહ્યું. પાણી સંગ્રામભૂમિ બન્યું. મનની સંગ્રામભૂમિમાં પ્રચંડ સંગ્રામ શરૂ થઈ ગયો. સૈન્ય બધુંય શહીદ થયું. મંત્રીની બાજી જીતમાં છે. પોતાના બધા આયુધો પણ ભાંગી ગયા. હવે અંતની અણી આવતા રૌદ્રતા પરાકાષ્ઠાએ પહોંચી. માથાનો મુગટ મારીને મંત્રીનો ઘાત કરવા ઉત્સુક બન્યા.
પણ....એક ક્ષણ....જુઓ આ શ્રેણિક પ્રભુ મહાવીરને આ રાજર્ષિ વિશે જ કાંઈક પૂછી રહ્યા છે ! '
હે પ્રભુ! મેં રસ્તામાં મહાધ્યાની રાજર્ષિ જોયાં. તે ત્યારે મૃત્યુ પામે તો ક્યાં જાય.”
સાતમી નરકે.”
શ્રેણિક ચોંકી ઊઠ્યો. સાંભળવામાં કે સમજવામાં કાંઈક ગફલત થઈ લાગે છે.
પણ.....ચાલો, ત્યાં સુધી ફરી આપણે એ રાજર્ષિના મનની સંગ્રામભૂમિમાં પહોંચી જઈએ.
મુગટથી મંત્રીને મારી નાંખવા તેમણે મસ્તકે હાથ મૂક્યો. મુંડિત માથાએ તેમને ચોંકાવી દીધા. અને આ ચમકારો એક ચિનગારી બન્યો. અને એ મનોભૂમિમાં તે ચિનગારીમાંથી ક્ષણમાં જ પ્રાયશ્ચિત્તનો એક વિરાટ પાવક ઉદ્ભવ્યો અને તે પાવકમાં ક્ષણમાં જ પેલા ઊભા કરેલાં સાતમી નરકનાં બધા પાપ સાફ થઈ ગયા...પછી તો એ અગ્નિમાંથી ઊર્ધ્વલોક ભાગી ખેંચી જતો દિવ્ય પ્રકાશ પ્રગટતો જ રહ્યો.
અને, ત્યાં જુઓ, ગેરસમજ, ટાળવા શ્રેણિક ફરી પૂછે છે “ભગવન્! હું એ પૂછું છું કે, પેલા મહર્ષિ, હમણાં મરે તો ક્યાં જાય?” “સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનમાં”
હૃદયકંપ ૪ ૧૨૪
