________________
'
હોય છે. એમ, ‘મારાથી નાના અન્ય પણ છે' આવું માનનાર લઘુતા લાવી શકે નહીં. સહુથી નાનો તો બીજનો જ ચાંદ હોય છે, ઉત્તરોત્તર વધતા જવું એ જ એનું ભવિષ્ય હોય છે અને બીજના ચાંદના લોકો ચાહીને દર્શન કરતા હોય છે એ ભૂલવા જેવું નથી. નમે તે સહુને ગમે. કેવી વિચિત્રતા છે. અહંકાર કરવો છે, માટે પોતાનામાં પૂર્ણતાને જીવ જુએ છે, ને સ્પૃહા કરવી છે, માટે અધૂરાશને જુએ છે. ધર્મરાજા શ્રીતીર્થંકરદેવની જેમ મોહરાજા પણ જીવને અનેકાન્તવાદ સમજાવે છે. ધર્મરાજા કહે છે - અહંકાર ન આવે માટે અધૂરાશને જો. ને નવી નવી સ્પૃહા ન જાગે માટે પૂર્ણતાને જો. મોહરાજા બિલકુલ ઊલટું શીખવાડે છે. માટે એ અનેકાન્તાભાસ છે. એમાં બન્ને બાજુ જીવનો મો છે. જ્યારે ધર્મરાજાના અનેકાન્તને જાણવામાં અને જાણીને જીવવામાં જીવને લાભ જ લાભ છે. આવા લાભમાં સર્વોચ્ચતાને હાંસલ કરનાર જીવે એટલે અનંતલબ્ધિનિધાન શ્રીગૌતમસ્વામી.
પનોતી પુણ્યાઈ એવી છે કે કલ્પનાતીત લબ્ધિઓની પ્રાપ્તિ કરાવી આપે, પણ સ્પૃહા જ ખરી પડી છે. નજર સામે પ્રભુનું કેવલજ્ઞાનાદિ ઐશ્વર્ય રાખ્યું છે એટલે આ લબ્ધિઓનું કશું મહત્ત્વ જ નથી રહ્યું પછી એની સ્પૃહા પણ શી ? અને વગર સ્પૃહાએ મળી જવા પર અહંકાર પણ શું ? અને અહંકાર નથી એટલે બાળસહજ લઘુતાવિનય-સમર્પણ આવે જ. એમાં જ્યારે પ્રભુએ કરેલા અલૌકિક ઉપકારની સ્મૃતિ અને જ્ઞાનદષ્ટિ ભળે ત્યારે એ પરાકાષ્ઠાને પામે જ. આ પરાકાષ્ઠાનો ચમત્કાર જુઓ. શ્રીસૂરિમંત્રમાં અરિહંતપ્રભુના પાંચ કલ્યાણકો, આઠ પ્રાતિહાર્ય અને ૩૪ અતિશયોનું ધ્યાન ધરવાનું હોય છે. એટલે સ્પષ્ટ છે કે એના કેન્દ્રમાં
