________________
થઈ છેને? એટલે, આખરે માલિકીહક્ક તો આપનો જ આવ્યો ને?
અને ત્યારે સ્વામી પ્રેમથી મારા માથા ઉપર ટપલી મારતાં જાણે મને કહી રહ્યા છે અને, એ ભક્તિ તથા યોગ્યતાનું પ્રાગટ્ય મારામાં કેવી રીતે થયું? પ્રભુની કૃપા વિના એક સામાન્ય શુભ ભાવ પણ સ્પર્શે નહિ, તો વિશિષ્ટ ભક્તિભાવ કે ઊંચી યોગ્યતા પ્રભુની કૃપા વગર ક્યાંથી સીઝ? હવે બોલ, આ લબ્ધિ કે સિદ્ધિઓ ઉપર માલિકીહક્ક પ્રભુનો કહેવાય કે મારો?
મને કલિકાલ સર્વજ્ઞના ઉદ્ગાર યાદ આવી ગયા : मत्प्रसत्तेस्त्वत्प्रसादादियं पुनः।
‘મારી ભક્તિથી તારી કૃપા, પણ તારી કૃપા થકી તો મારામાં ભક્તિના ભાવ પ્રગટે છે!
પરાયા માલ અપના કરીને અથવા પારકો માલ પોતાનો છે, તેવા ભ્રમમાં બીજાને રાખીને મફતિયા યશ અને ફોગટની પ્રશંસાના હારતોરા પહેરવા મસ્તક ઝુકાવીને ઊભેલા માનવોની જંગી કતાર એક બાજુ નજરે ચડે છે, તો બીજી બાજુ હક્કના યશ અને માનપાનનીય એક ફૂલપાંખડી પણ મસ્તકે ચડી ન જાય તે માટે આવ્યા અને અળગા રહેતા પ્રભુ ગૌતમ! નિરહંકારિતાનાં હજુ ઘણી જગ્યાએ દર્શન થાય પણ આવી ટોચની પ્રશંસા-ભીરુતા તો ગૌતમ જેવા વિરલ વ્યક્તિત્વમાં જ નિખરી શકે.
પોતાનું આ લખલૂટ ઐશ્વર્ય પ્રભુ ગૌતમના દષ્ટિપથમાં આવતું નહોતું કારણ કે તેમની દૃષ્ટિ તો મંડાયેલી હતી પ્રભુ વીરના અનંત ગુણસામાજ્ય ઉપર. અષ્ટપ્રાતિહાર્ય અને ૩૪ અતિશયનાં અનંત ઐશ્વર્ય જેમની નજર સમક્ષ અને હૃદય સમક્ષ સદા તરવરતા હોય તે પ્રભુ ગૌતમ પોતાના વિશિષ્ટ ઐશ્વર્ય ઉપર મૂછો ક્યાંથી મરડે? તે તો માનતા હતા કે હું જો ગૌરીશંકરનું શિખર છું, તો પ્રભુ વીર એવરેસ્ટના શિખરે
પર ગૌતમ ગૌષ્ઠિ
–
