________________
હું તો છું આતમરામ! જ્ઞાનાદિ અનંત ગુણોના મહાનિધાનનો માલિક! અનાદિ અનંત! ઉત્પત્તિ અને લયના કલંકથી પર! રાગાદિના કીચડથી નિર્લેપ! કલ્પાતીત અને કલ્પનાતીત ! અત્યારે નશ્વર કાયાના પડીકે બંધાયેલું શાશ્વત અસ્તિત્વ તે જ હું છું. આવો આત્મસ્વરૂપનો ખરો પરિચય પ્રભુનાં પ્રથમ પરિચયમાં થયો. ઈન્દ્રભૂતિને પહેલા પ્રભુનો પરિચય થયો, પછી પોતાનો થયો. પ્રભુના પ્રથમ પરિચયમાં જ અહંકારનો જાણે અંતિમસંસ્કાર થઈ ગયો. ઈન્દ્રભૂતિના અભિમાનનો ફુગ્ગો પ્રભુના સમવસરણમાં ફૂટી ગયો. ઈન્દ્રભૂતિના માથેથી મિથ્યાભિમાનનો બધો ભાર ઊતરી ગયો. હળવાફૂલ થઈ ગયા. ‘નાઽહં'નું ધ્વનિમાધુર્ય ઈન્દ્રભૂતિના આતમને ઝંકૃત કરી રહ્યું ! અહંકારનો કર્કશ કોલાહલ વિલય પામ્યો.નિરભિમાનિતાનું શાંત સંગીત ગુંજી રહ્યું.
અહંકારનું નિર્મૂલન થતાં નમસ્કારની સાધના પ્રારંભ પામી. પ્રભુ વીર જેવા પરમોપાસ્ય મળ્યા. વિનયમૂર્તિ ગૌતમ ચરણોપાસનામાં લયલીન બન્યા. પ્રભુની ચરણછાયા તેમને મન ચક્રવર્તીના કે શક્રેન્દ્રના સિંહાસન કરતાં પણ અધિક મૂલ્યવાન બની રહી. રાજેન્દ્ર અને દેવેન્દ્રના પદ કરતાંય પ્રભુનું ચરણર્કિક૨૫દ તેમને ખૂબ વજનદાર લાગ્યું. દાસત્વની ઠકુરાઈ પામી તે પરમ ધન્યતાનો આસ્વાદ માણવા લાગ્યા. ‘દાસોઽહં' એ ઈન્દ્રભૂતિ ગૌતમનો સાચુકલો ગૌરવધ્વનિ બની રહ્યો.
શાલ-મહાશાલ વગેરેને પ્રવ્રુજિત કરીને ગૌતમસ્વામી આવ્યા. પ્રભુ વીરના મુખેથી નૂતન દીક્ષિતો કૈવલ્ય પામી ચૂક્યાનો અધિકાર જાણ્યો. ગૌતમ પ્રભુ સહજ ચિંતિત બન્યા : ‘હું જેને દીક્ષા આપું, તે દરેકને કેવલજ્ઞાન થાય, મને ક્યારે ?’ પ્રભુએ દિલાસો આપ્યો : ગૌતમ, ખેદ ન કર, મારા પ્રત્યેના ગાઢ અનુરાગને કારણે તારું કેવલજ્ઞાન અટકે છે. પણ,
૧૧૦ ગૌતમ ગોષ્ઠિ
