________________
ખંડ પહેલો પિતાના સાધમી બંધુને જણાવી ત્યાં જવા માટે વિચાર પૂછયો, અને તેની જ્યારે ખુશાલી સહિત ઈચ્છા જણાઈ એટલે શ્રીપાળકુંવરે પુણ્ય પાળ રાજાની માનપૂર્વક માગણી સ્વીકારી. મામાએ ભાણજી-વરને હાથીના હદામાં બેસારી મોટા ઉત્સવ સહિત પોતાની હવેલીમાં (શ્રીપાળકુંવરને) પધરાવ્યા, અને તે હંમેશાં પિતાની લાયકી મુજબ તેઓને દરેક જોઈતા પદાર્થો સમયસર વગર કહ્યું જ સ્નેહ સાથે (ઉત્તમ પ્રકારના ભેગ) પૂર્ણ કરવા લાગ્યો. એક દિવસ શ્રીપાળકુંવર અને મયણાસુંદરી હવેલીના ઝરૂખામાં બેઠાં બેઠાં પિતાના અગાડી જુદા જુદા રૂપના તોડા મહેરા ને સુરવટ સહિત વાગતાં મૃદંગ, ભુંગળ, તાળ વગેરે વાજીંત્રો, તથા બત્રીસે પ્રકારના નાટકના સરસ ભેદભાવને જાણનારી પ્રવીણ નાયકાઓ કે જે જુદી જુદી ખુબીથી પિતાનાં તાલીમ લીધેલાં અંગોપાંગ વાળી જૈ જૈ નાચ કરતી હતી તે રાજા રાણી રંગ સાથે જતાં હતાં.
(૧-૪) ઇણ અવસર રવાડીથી, જય. પાછા વળિયા રાય, ગુણ. નૃત્ય સુણી ઉમે રહ્યો, જય. પ્રજાપાળ તિણ ઠામ. ગુણ. ૫ સખ ભાગવતાં સ્વર્ગનાં. જય. દીઠાં સ્ત્રી ભરતાર, ગુણ. નયણે લાગ્યો નિરખવા, જય.ચિત ચમકયો તિરુવાર, ગુ. ૬ તતક્ષણ મયણા ઓળખી, જય. મન ઉપન્યો સંતાપ, ગુ. અવર કોઈ વર પેખિયે, જય. હૈ હૈ પ્રગટયું પાપ. ગુ. ૭ ધિક ધિક ક્રોધતણે વશે, જય. મેં અવિચાર્યું કીધ, ગુ. મયણા સરખી સુંદરી, જય. કેઢીને કર દીધ. ગુ. ૮ એ પણ હુઈ કળખુંપણું,જય, મુજ કુલ ભરિયે છાર; ગુ. પર પ્રીતમ પરહરી, જય. અવર કિયો ભરતાર, ગુ. ૯
અર્થ-આ આનંદી સમયના દરમ્યાન, રાજપાટિકા ફરવા ગયેલે પ્રજા પાળ રાજા પાછા વળતાં ત્યાં આવી ચડયો તથા રાગ રંગની ધમાલ મચી રહી હતી તે સાંભળવા--જેવા મન લલચાતાં સવારી થંભાવી ઊભે રહ્યો, અને પોતાની ઝરૂખા તરફ નજર જતાં તેણે સ્વર્ગના દેવની પેઠે
૧ આ વચન એ જ વ્યાવહારકુશળતા બતાવી રહેલ છે કે-જેણે આપણે નિરાધાર ને વિષમ વખતમાં પરમાર્થ કે શિફારસ સંબંધથી ઘણું ખાતર બરદાસ કરી હોય છતાં તેના કરતાં અન્ય સ્થળે વધારે ખાતર બરદાસ થવાને વખત પ્રાપ્ત થાય; તે પણ તે પ્રથમના ઉપકારીની મંજુરી કે સલાહ મેળવ્યા વગર અન્ય સ્થળે જવું જ નહીં, નહીં તો વિવેકમાં ખામી ગણાશે.